“Canım çok şey anlatmak istiyor ama yorgunum. Beynim yorgun, bedenim yorgun, bunca şeyi affeden kalbim bile yorgun artık. Heveslerim yorgun, iyimserliğim yorgun, konuşarak anlaşmaya olan inancım bile yorgun. Çok yorgunum.”
Bir ismet özel şiiri:
Ölüler beni serinliğe yakıştıramaz
çünkü hiç kimse çıkmaz istemez bu mevsimden dışarı
çünkü bitkinliklerini günden saklar ekinler
ekinler çocukların en rahat uykuları
gece ayakları kokan bir adam gibi gelir
eşiklere oturmuş aya doğru çocuklar
o serin bereket gölgeleri çocuklar
yani çocuk o güzel tüccar
yorgunluklar alıp kargılar dağıtan
geceye karanlıktan önce gelen çocuklar
bu şaşkınlığı çünkü gece yuyamaz
sanki ne kalmıştır çocuklara isa'dan
ölüler beni ölüme yakıştıramaz
gib hala saçlarımda tozlu bir akşam.
böyle kapasam gözlerimi. bir yüzyıl uyusam. kalkmasam bir daha. kafamı koysam konuşacak hali kalmamış sen de zaten bir o kadar duyarsız ve anlamazsın. aman boşver gitsin. zaten ne kaldı ki geriye? gözlerimden akıyorsun. artık daha bir bellisin. zaman seni daha bir çoğaltıyor. otur yanıma nasılsa hiç gitmeyeceksin. hep yanımdasın. ne zaman umut etsem suskunluğumsun. elini uzatsan mecalsizliğim. nasılsa gitmeyeceksin. bir kere iliştin gözlerime, ruhuma. büyük insanların eserisin. ne zaman uzansam boyun kadar konuş diyensin. hep ordaydın. yanıbaşımda. yamacımda. görünensin. sen kimsin? sen bensin. ben de sen.
...Sevgini bir başka sanırdım
Sanırdım sarıldım yanıldım
Bu rüya hiç bitmez sanırdım
Sanırdım yanıldım kırıldım
Yalanmış tüm gerçek bildiğim
Bir damlaymış dünyalar dediğim
Denizler götürse gözyaşımı
Anlar mı sevgilim dediğim...
...
Şimdi yokluğunda büyüyor yalnızlıklar
Bir gece bitti düşüm aniden...*
Düse kalka ciktim ben bu yokusu
Yalvardim benimle gelen olmadi
kac kere yikilip düstüm yerlere
yalvardim elimden tutan olmadi
kac kere yikilip düstüm yerlere
yalvardim elimden tutan olmadi
Söylenecek gibi degil dostlarim
bu yüzden suskunum bu yüzden durgun
neler cektim neler neler dostlarim
bu yüzden mutsuzum bu yüzden yorgun
--spoiler--
Saymadı geçen günleri, her hatırladığında gülümsedi.
Derken o kadar çok gülmeye başladı ki:
Hayat işte şakacı bir çocuk, gözümden yaş getirecek kadar
Dünya mı kaçtı gözüme, ben mi kaçamadım dünya bilmişlerinden
Bilemedim dedi, Öyle de oldu, hiç bilemedi
--spoiler--
Söz ve Müziği Serkan Söylemez'e ait insanın yüreğine dokunan bir Gökhan Türkmen parçası.
Bir gece bitti düşüm aniden
Aniden sahiden bir sahilden
Bir gece daha bitti ömrümden
Ömrümden gönlümden her günümden
Sen miydin ben artık yokum diyen
Der miydim böylesini hiç sen
Sevmiştin hani çokta mutluydun
Umutluydun hani sen bu sevgiden,
Sevgini bir başka sanırdım
Sanırdım sarıldım yanıldım
Bu rüya hiç bitmez sanırdım
Sanırdım yanıldım kırıldım
Yalanmış tüm gerçek bildiğim
Bir damlaymış dünyalar dediğim
Denizler götürse gözyaşımı
Anlar mı sevgilim dediğim
Durunca dünya durunca
Hayat durunca anlar durunca
Ve ben bir karınca sevdim kararınca
Düştüm rüyalardan düşler kararınca
Ah bendim bebeğin hani essiz çiçeğin
Şimdi yalnızlığımla nerelere gideyim
Sorunca kader sorunca dostum sorunca kendime sorunca
Ve canım ben bir yonca ama öldüm solunca
Bile bile yüreğin yaprağımı yolunca
Ah bendim herşeyin hani sonsuz emelin
Şimdi yalnızlığınla nerelere gideyim
Kaç kez geçmiştim senin için canımdan
Gözümü kırpmazdım kan gitse yarımdan
Ve kimler gitmişti ah neler yanımdan,
Sen hep yanımdaydın daha başlamadan
Ah sendin dünyalar, ne gökler ne diyarlar
Şimdi yokluğunda büyüyor yalnızlıklar
