Mental ve fiziksel olarak ayrılır. Mental yorgunluk biraz daha "yorucudur". insan kendi ile kalmak ister, farklı şeyler yapmak iyi gelir, dinlendirir. Bu süreçlerde okumak, yürümek, farklı insanlarla sohbet etmek iyi gelir.
Bazen bir şarkı bile insana 'Vay be' dedirterek tüm o yaşam dilimini gözlerinin önüne seriverir, haliyle bu da ağır bir yorgunluğa sebep olabilir. Geçicidir. Geçici olmasa tüm dünya, böyle komple elimizi bile kaldırmadan gebirir giderdik
Çoğumuzun bu duyguyu paylaşması o kadar üzücü ki stepbek. Her gün aynı cehenneme uyana uyana, uykuların kendisi de birer cehenneme dönüşüveriyor bir zaman sonra. Daha da kötüye gidecek her şey. Bizler de mülteci misali içinde hapsolduğumuz bot batacak, diğerleri kocaman gemiyle çoktan okyanusa açılmış olacaklar. Bu hep böyledir, masumlar suçluların kefaretini öderler.
Yorgunum, yirmi yedi yaşımdayım ama çok yorgunum. Bitmek bilmeyen düşünceler ve çocukluktan beridir yaşadığım gelecek kaygısı eziyor ruhumu tüm ağırlığıyla. Kendim için değil bu gelecek korkusu yanlış anlaşılmasın, çünkü hayatı çok da gözünde büyütenlerden değilim çok matah bir şey de değil yaşamak ama her geçen gün freni patlamış ve yokuş aşağı giden bir kamyon gibi güzelim ülkemin hali. Hep gülüyor, şakaya vuruyoruz ama sahi ne olacak sonumuz böyle?
Yorgunum diyorum yorgun daha ne diyebilirim. Bedenim yorgun , kafam yorgun, kalbim yorgun. Herkesten ve herşeyden uzak bir yere gidip hareketsiz yatasim var.
2 aylık harçlığımı bir ayda harcadım. (Sinemasıydı , alisverisdi ve arkadaslarla adalarda gezmesiydi . Para mı kalır ) Babamada söyleyemem. Nasıl söyleyeyim ki zaten ? Çok utanç verici bi durum.
O yüzden dayımın kitapçı dükkanında bugün çalışmaya başladım. Ve çok yoruldum.
:)
işten saat 3de çıkmama ragmen her akşam deli gibi yaşadıgım, hayır iş de yapmıyorum ki amk. niçin böyle. şu an yataktayım. tek sosyal hayatım yok amk bu sebepten.
