Çoğumuzun bu duyguyu paylaşması o kadar üzücü ki stepbek. Her gün aynı cehenneme uyana uyana, uykuların kendisi de birer cehenneme dönüşüveriyor bir zaman sonra. Daha da kötüye gidecek her şey. Bizler de mülteci misali içinde hapsolduğumuz bot batacak, diğerleri kocaman gemiyle çoktan okyanusa açılmış olacaklar. Bu hep böyledir, masumlar suçluların kefaretini öderler.
Bazen bir şarkı bile insana 'Vay be' dedirterek tüm o yaşam dilimini gözlerinin önüne seriverir, haliyle bu da ağır bir yorgunluğa sebep olabilir. Geçicidir. Geçici olmasa tüm dünya, böyle komple elimizi bile kaldırmadan gebirir giderdik
Mental ve fiziksel olarak ayrılır. Mental yorgunluk biraz daha "yorucudur". insan kendi ile kalmak ister, farklı şeyler yapmak iyi gelir, dinlendirir. Bu süreçlerde okumak, yürümek, farklı insanlarla sohbet etmek iyi gelir.
siyasilerden yorgunum, aile fertlerinden yorgunum, okul arkadaşlarından yorgunum, yaz arkadaslarindan yorgunum, hayatımdan geçmiş bütün adamlardan yorgunum, kazık yediğim kız arkadaşlarımdan yorgunum, işverenlerimden yorgunum, çalışma arkadaşlarımdan yorgunum.
