sevgilim uyursan bir gece gül ağacından karyola'm da
aşkım ki bir yorgandı her gece tenimde
üzerine aşkımı örteceğim
eğer terim sinmişse affet kalbinde
ben uyumayıp senin uykunu seyredeceğim.
yalnızlığı örter, ısıtır, korur ve kollar karanlıktan, çocukken hayal ettiğiniz kötü varlıklardan. ağladığınızda hıçkırıklarınızı da gizler, kimseye söylemez. siz ittirmedikçe kıpırdamaz yerinden.
hatta bunları düşününce aklınıza o'na isyan etmek gelebilir. eh be sevgilim, onca söz verdin, hiç birini tutamadın, bir şu dilsiz yorganım kadar olamadın diye.
Sadık dost. Verdiğin sıcaklığın karşılığını sana verir, ne eksik ne de fazla. Soğuk günler de yanındadır hep sen istediğin sürece hem de. Sabahları hiç bırakmak istemezsin hatta. Kötü bir şey olduğunda, kendi çok yalnız hissettiğinde altına girip bağıra bağıra ağlamak istersin, özlersin. Yargılamaz seni, ne olursan o kabul eder. Benim sadık yarim yorgan.
bana bahar getir sevgilim
kokusu ardıç meyvesi olsun
kardelen çiçeği gibi saf olsun
bana gel bu gece sevgilim
ellerinde bir derin sıcaklık
kalbinde aşkım olsun
yorgansız uyumak istiyorum ayazıyla meşhur ankarada
yorganların yalnızlığı örtmesidir her gece odamda
ve şimdi ben yalnız değilde canım yanımda olsun
aşkının ateşi kalbimde teni duvarlarımda olsun.
geceler senin bilmediğin bir yerden geliyor
siyah bir şiir yazılmış kelimeler duman duman süzülüyor
ay bir parça bölmüş yıldızlar güzelce süslemiş
ama yalnızlık kötü şey geceyi zehir ediyor zıkkım ediyor
boşveresim var kendimi bırakasım var uykuya
ben uyuyayım görmesin kimse yalnızlığımı
annem gelsin sadece
yorganımla yalnızlığımı örtsün sessizce.
hepsi hepsi bir kaç kelime oyunu
isim şehir bitki hayvan
ben yalnızım, oysa ne çok isterdim
yatağım ol yorganım ol yastığım ol
şimdi hepsi hepsi bir sessizlik melodisi
üzerime alındığım bu, çocukça bir küsme gibi
ilk önce serin sonra sıcak en sonra ateş oluyormuş
ayrılık ile bitiyormuş
yorganların yalnızlığı örtmesi
ve insan bunu uyuyunca değil uyanınca anlıyormuş.
ey sevgilim yalnız uzanırken, beni düşün
sabahları merhamet kokan tenin de ellerimi düşün
geceleri seni sevmekten yorularak elim kalbimde acı ile
gel ellerime dokun, beni birde deli divane düşün
böyle sessiz olur ayrılıklar
sonraları anlaşılır gurbetlik
ve unutulur çünkü
hep böyle olur yorganların yalnızlığı örtmesi.
kandiller yanar güz sabahı yağmuru kokan bir şehirde
adı elvan avucu elvan kokan bir türkmen kızı göçebe ve uykusuz
çadırda rüzgarın yaleylisi kulağında türkmen ninnisi
Daşoğuzda sessiz olur sevdaların gönüllere düşmesi
eli kalbinde elvan yüreği başkasında
yorulur pamuk tarlasında geceleri uzanır ama
uyuyamaz alır yorganını elvan üstüne
eli kalbinde elvan yüreği başkasında
aklı fikri zikri sevdasında ama avunur elvan
uyuyunca gece birden öylesine
gelir annesi şevkatlenir
her şehirde başkadır ama daşoğuzda bambaşkadır
yorganların yalnızlığı örtmesi.
