yorganimda pire var, kopar kopar gene var.
vardim evlerine,
sedirde deve var.
yorgani yaktim, deveyi saldim,
giz ben senin badem gozlerine yandim.
hele gel, hele gel,
sar ince kollarin boynuma,
sureyim kaytan biyiklarim koynuna.
hele gel, hele gel,
savur sirma saclarin yele,
gene gel, gene gel.
manisa civarlarinda boyle soylense guzel olurmus bence.
üşenmedim sözlerini buldum ve yoğun istek üzerine bir nejat alp şaheseri:
unumu eledim elegimi asmadim
saclarimi bakmayin otuzuma basmadim
gözümü bir acdim, bugun melege gectim
sevdiklerim ugruna genc ömrümü vermisim
roman olur yazsam yazsam
eller neder buyasimdan sonra azsam
yorganda kene var, kopar kopar yine var
levanlarim cebimde, söyleyin sizde ne var
yolumu yürüdüm, karincayi ezmedim
mincarilik ugruna, dostlarimi üzmedim
iyi günlerimde yanimda olan dostlar
basim dara düsünce, neden yanimda yoklar
