o kadar mükemmel bir şeydir ki bu, bazen insan bu şarkıdaki duygu yoğunluğunu kaldıramayacak hale gelir. çok ciddiyinm. şarkıyı çok sevdiği, öldüğü, bittiği halde dinleyemez. çünkü bu şarkı insanın durduk yerde resmen ağzına eder.
ama şöyle de bir şey vardır bu "bunu yapan insan olamaz" şarkısında; sizi her ne kadar üzüp, tüylerinizi diken diken edip, içinizi burum burum burksa da, yerin dibine vursa da, o ;
vazgeçilmez aşkın, ölümsüz sevginin dizelere dökülmüş halidir. iç burkar bu şarkı; hatta şarkıda bir his vardır, cahit berkay söylerken duygusunu da katmış gibidir. başlangıçtaki söz ve müzik iç karartıcıdır, umutsuzluk verir insana. ancak yavaş yavaş artan güzel melodilerle ve sözlerin ileriye daha umutla bakan bir hale gelmesinden sonra dinleyiciyi memnun olma havası kaplar. "ister bahar,ister ayaz, yolum seninle, dursun dünya,karşı dursun düşsün peşime" kısmında ise; mutluluk üst seviyededir, sevginin karşısında hiçbir şeyin duramayacağı tüm dünyaya haykırılır.
günde bin defa dinlense de bıkılmayacak olan moğollar şarkısı. ama hakikatten bıktırmıyor. deneyin derim. müziği ayrı bir güzelken, sözleri daha da ayrı bir güzeldir. kafayı allak bullak eder, ruhu tüketir.
o giriş müziği öyle şahanedir ki anında içine çeker dinleyeni, kaptırır, sürükler. sözler de çok iyidir. ama bu şarkının sözleri olmasa da süper olurdu. moğollar ellerine sağlık demiştim o tarihlerde, yinelemiş oldum.
not: çok acıtır insanı bu şarkı, haberiniz ola.
