Yürürken karşıdan 40-45 yaşlarında göbekli, paltosunun önünü kapatmayan elinde beyaz kağıda sarılmış dumanı üstünde kıymalı pide yiyerek sana doğru yaklaşan insandır. 15 dakika pidecide oturup yemek vakit kaybıdır. Nitekim bu abimiz zamanını boşa harcamayacak kadar önemlidi bir insandır. Her ısırdığında pideden dumanlar çıkar. Hunharca yer pideyi yanından geçen insanlardan rahatsız olmaz ama düşünmezde yiyen var yiyemeyen var umursamaz bir ısırık daha alır pideden. Hatta pidenin içindeki kıyma parçası tam yere düşerken kıvrak bir dil hamlesiyle düşmesine izin vermez kıymanın. Zira düşerse günahtır. Sonra bu abimiz pideden aldığı son ısırığıda dişleri vasıtası ile öğüttükten sonra o güzelim ağzını ve kaytan bıyıklarını beyaz kağıdın dış tarafıyla bir güzel siler. Kağıda aktardığı sanat eserine son bir kez bakar ve yoluna devam eder.
