olay şöyle cereyan etti, yemeğin altını kapattım fırına ekmek almaya gitmiştim, ekmek aldım dönerken, fakirliğin verdiği umutsuzluktan dolayı isyan babında zihnimde acayip şirk kokan düşünceler cereyan etmeye başladı, işte diyalektik mareyalizmin dünyayı yorumlama ve algılayış şekilleri üzerinde kendi kendime düşünüp bunların ne derede doğru olduğunu ve aslında hiçte mantıksız olmadıklarını , idealimin materyalizm karşısında maddi gerçekleri açıklamada hiç yeterli olmadığını falan düşünüp teşhiş ederken, birden aklıma lenin'in marxist materyalist felsefeye kazandırdıklarının onun dehasını ortaya koyduğu yönünde bir kanaat oluştu, işte bu duygu ve düşünce yoğunlukları içerisinde yol alırken çöp konteynırlarının yanına geldim ve aniden "ah" diye feryat ettim, neden? Çünkü ayağıma bir kemik parçası batmıştı acayip ağrıtıyordu, hala kanamaya devam ediyor, inşaallah hastalık falan kapmam param yok düzgün tedavi falan olamam şimdi...
aceba diyorum düşüncelerimde fazla mı ileri gitmiştim, bu ilahi bir cezalandırma mıydı?
