deniz arcak'ın 1995 çıkışlı beyaz vadi albümünün 9 numerolu şarkısı olup, türk popunun 90'lara ait en güzel, en duygusal örneklerinden biridir, dinledikçe fena şeyler depreştirir*. burada dünya kadar "90'lar şöyleydi, ay böyleydi" edebiyatı yapan insanın bu başlığı açmaması da garibime gitmiştir. sözleri şöyle;
Durmuştum bir avuç toprağın üzerinde
Beklerken kendimin sesizliğinde
Senden önce hiç umudum yoktu
Susardım sen gibi kendi kendime
ilk önce ellerin dokundu tenime
Sonra nefesin doldu güler yüzüme
Şimdi en sıcak iklimindeyim
Sana bilmediğin ninniler söyleyeceğim
Yolcundum ben senin
Tarifsiz hasretin
Ömrün her durağında
Seni bekledim
Yolcundum ben senin
Sevgi dolu güneşin
Ömrün her durağında
Seni bekledim
