ölümdür lan. uykun geldiğinde kafanı koyacak yer bulamazsın. bi anda hayatındaki en önemli şey cam kenarında oturmak olur, cam kenarındakine özenirsin, erken inse de ben oraya otursam diye düşünür onun hayali ile yaşarsın.
kısaca işkencedir. cam kenarındaki şahıs hem cama hemde arkasına yaslanarak gayet rahat bir şekilde uyurken, siz onu rahatsız etmemek için binbir türlü şekle girersiniz; yaslanabilcek tek şey oturduğunuz koltuktur ve uyurken istemeden yanınızdaki kişye doğru düşebilirsiniz. ha bir de koridora düşmek var. gerçi yanınızdaki kolu kaldırırsanız düşmezsiniz ama yine de rahat edemezsiniz.
belediye otobüsündeyseniz ve gençseniz merak etmeyin,en fazla 10 dakika oturabilirsiniz orda.zira güzergah ne olursa olsun her otobüsün bir ağlayan bebeği olduğu gibi bir sürü de son anda binen yaşlısı vardır.mevzuubahis yaşlılar gençlere doğru yönelir;"cık cık gençlik oy gençlik." diyenler olduğu kadar ses çıkarmayanları da vardır ama iki türlü de siz kalkana kadar başınızda dikilirler.en iyisi otobüse bindiğiniz anda boş yerler sadece koridor tarafıysa en arkalarda tutunacak güzel bir tutacak bulun,kulaklığı takıp başınızı dik tutun.yolları falan izleyin teyze göbeği izleyeceğinize.
özellikle gece yolculuklarında bir bacağınızı koridora uzatmak suretiyle yayıla yayıla yatabilirsiniz, ayrıca oturduğunuz koltuğun kol kısmını kaldırmazsanız dışarı doğru oturup kendinize daha fazla yer açabilirsiniz.
cam kenarında oturmak her zaman beni daraltmıştır, sanki yanınızdaki adamın kapatması gibi eciş bücüş kalırsınız bir de önünüzdeki hayvan oğlu hayvan koltuğu ebesinin nikahına kadar yatırırsa boku yediniz demektir, o yüzden koridor kenarı her zaman için daha ferahtır, bence.
Koridormuş cam kenarıymış çok da takılmaya gerek yoktur... Amma ve lakin eğer benim biletim cam kenarına kesilmişse ve normalde koridorda oturması gereken adam bana sormadan cam kenarına oturduysa arızayı o zaman çıkartırım efendim... Hayır bi sorsan, bi izin istesen otur diyeceğim... Bu başına buyruk davranmak da neyin nesi arkadaş?! Gece gece sinirlendim şimdi bak...
uzun yolculukta uykuya yeni dalmışsınızdır. biraz dinlenmek iyi gelecektir. ama buna izin verilmez. camdan seyir şansını yakaladığı yetmiyor gibi her canı istediğinde sizi yerinizden kaldırma hakkınıda ona vermişsinizdir. kalkıp çıkmasına ya da raftan çantasını almasına izin vermekten başka yol yoktur.
tabir-i cazise zorunda kalmaktır. kordidor tarafıysanız her zaman biraz eziksiniz demektir. seyehat boyunca yan koltuğun parsellediği alanın o büyük camına bakmaya biraz manzarayla gönül eğlemeye çalışırken, sanki aslında yanındakinin suratına bakıyormuşsunuz izlenimi verirsiniz. alanını taciz ediyormuş gibi hani o da size şöyle yan gözle baksa göz göze geleceksiniz gibi bir sıkıntı olur ortada. cam kenarı da öyle bakışıp samimi olma çabalarınızı reddermiş gibi suratı buruşuk ve ukala tavırlıdır biraz. "bu cam benim" havası vardır.
koridora sarkıp şoför camını seyre dalmış önünüzdeki diğer üç beş koridor tarafı, ezikdeşler de görüş alanınızı iyice daraltır.
yandaki koltuklarını camını seyretmek adına kafayı doksan derece yapmak da ezikliğe eziklik katacaktır.
yeter ya, bari bir kitap açayım ona bakayım, hem entel havayla ezikliğimi dağıtırm dersiniz, okumaya başladığınızda hele o virajlarda mide bulantısı başlar, yazılar karışır.
geriye bakacak tek yer kalıyor, ön koltuğun arkasındaki kompozit malzeme. neyse ki artık üç beş lira fazla verdiğiniz seyehatlerde oraya bir tv yerleştiriyorlar da bu azap, bu ezilmişlik, bu görüş handikabına bir çare oluyor.
cam kenarı da kendisine bakacak başka adam bulsun artık!
ay, hayat çok zor!
