uzun yolculuk esnasında çevrene bakıp düşündüklerimizdir.
ben şahsen,çevremde gözlemlediğim durumlara bir uzman gözüyle eleştiri yaparım devamlı. 'bu insanlar her yere ev yapmış amk.. baksana şuraya, orda ev mi yapılır' gibisinden eleştirilerde bulunurum. o değilde ali ağaoğlu'na çok pis kızıyorum, hatta bazen ''yapıyor ya pezemenk'' diye içerlenip, sövüyorum. her yerde ismi var.. özellikle de cebimde paranın olmadığı zamanlar (gerçi hiç olmaz istediğim kadar ama) çevremde zengin insanlara bakıp, senin mına koyayım ula kapitalizm, diye çok pis gider yaparım.. bugün de yolculuk yaptım ve bol bol küfür ettim yine..
şu öndeki çocuk ne kadar yakışıklıymış uuu beybi sanırım baktığımı gördü neyse çevir kafayı as suratı,
ne kadar ilginç bu sabah evimdeydim şimdi gidiyorum insan gerçekten de kuş misali,
mp3 şarkıya yeni şarkı atsaydım keşke,
bu kadar insan nereye ne yapmaya gidiyor alla sen vb. şeylerdir.
edit: canım benim neden eksiledin aynı şeyleri düşünmek zorunda mıyız? hayır öyleysek haber ver!
geride bırakılanlardan çok neyle karşılaşılacağı düşünülür. vardığınızda valizinizi yerleştirip bi' an önce yaşanması gereken gün gibi mesela, kaldığınız yerden.
mp3' ün şarjı bütün yol gider mi ki acaba?
mola yerleri arasında çok mesafe varsa da.. yoktur inşallah lan.
bir kere ağlamayan çocuk olan otobüse denk geleyim, bir kere ya çok mu şey istiyorum?
bacaklarım nasıl tutuldu lan piiivv..
kafayı cama mı koysam daha rahat ederim yoksa koltuğa mı, napsak ki lan?
televizyonlu otobüs koltuğunu icad eden muhterem nerelerdedir acaba şu an
bu arkada oturanın da ağzına sıçıcam şimdi koltuğu tekmelemesinden sırtım ağrıdı artık!
ve bütün yolculuk genel olarak düşünülen,
hiç mi normal otobüse düşemeyecez ulan!
bır daha buraya ne zaman gelirim acaba, kaç yıl sonra ? hayatımda neler değişmiş olur tekrar geldiğimde ? geride bıraktığım tüm güzellikler bir daha karşıma çıkar mı ?
bütün hayatın özeti çıkarılır. hatalar yanlışlar pişmanlıklar tek tek gözden geçirilir bol bol keşkeli cümleler kurulur. eğer yol uzunsa bir de bunlara ek olarak geleceğe dair hayaller kurulur planlar yapılır radikal kararlar alınır. ama alınan kararlar yapılan planlar o otobüste bırakılır öyle inilir.
ben düşünmesemde birisine tanık oldum onu anlatayım;
yan tarafta bayan bir yolcu vardı. gözlerini kapatmış müzik dinliyordu ama koltuğa resmen sığamıyordu bir an önce gideceği yere varmak istiyordu. kar yağmış, yolun kenarında karlar vardı ama yol tertemizdi buzlanma ve kar yoktu. anlayacağınız otobüs normal bir şekilde gidiyordu.
kız dayanamayıp otobüs şöförün yanına giderek çok korktuğunu bildirdi, yolda karı görünce korkmuş, yolun durumunu sorudu hiç kar görmediği için. haberdeki durumları görünce aklına kötü haller geldi muhakkak.
anlayacağınız şu ki; bu durumda siz olsaydınız ne düşünürdünüz? heralde ölmeden evime varabilecekmiyim düşünceleri aklınıza gelebilirdi.
eğer gurbete gidiliyorsa, bir daha ne zaman dönüleceği üzerine planlar, yok eğer sılaya dönülüyorsa nasıl daha iyi vakit geçirileceği konusunda planlardır.
