yol tarif etmek dört ayrı kategoride incelenmelidir.
soran kadın, cevaplayan adam;
kesinlikle çok nazik bir dille en ince ayrıntısına kadar anlatılır, hatta mümkünse bayanla beraber ona eşlik edilerek adrese kadar götürülmeye çalışılır. oldu ki sorulan adres bilinmiyorsa bile kesinlikle bilmiyor diye bir cevap verilmez, en azından yaklaşık bir tahminle tarif edilir ve bayan uğurlanır.
soran adam, cevaplayan kadın;
genelde üstlerine alınmazlar, devam ederler yollarına. soran kişiye insan muamelesi yapmazlar, belki de tecrübelerinden yapmamaları gerektiği sonucuna varmışlardır o ayrı. eğer ki cevap vereceklerse sibiryadan gelmiş bir tavır ile yirmi beş sokağı geçme tarifini üç buçuk saniye gibi rekor bir sürede tamamlarlar.
soran kadın, cevaplayan kadın;
yol kesinlikle çok detaylı bir biçimde tarif edilir ve tarif metodu olarak bilimum butikler, kuyumcular, kuaförler, kısacası her türlü mağaza kullanılır. anlatım sırasında konu konuyu açar ve sohbet başlar, kişi gideceği yere geç kalabilir veya bir yemek tarifi daha almanın iç huzuru ile yola devam eder.
soran adam, cevaplayan adam;
yanlış yer tarif edilir.
yolunu kaybetmiş birine doğru yolu göstermektir. büyük bir erdemdir. mecazi olarak alındığında, her insan çevresinden biraz olsun sorumludur ve yardıma ihtiyacı olan birinin elinden tutup onu ayağa kaldırmak, bununla da yetinmeyip yürümesine yardımcı olup gitmesi gereken yönü işaret etmek her zaman iyiliğin esasıdır.
sonu kötü sonuçlar doğurabilecek eylemdir. bilmiyorum deyip olay mahalliinden uzaklaşılmalıdır.
şöyle ki:
zavallı kurbanımız çok yoğun olunan birgünde sinir harbi ve aceleyle metro yürüyen merdivenlerinden koşarak inmektedir. ancak biri yolunu tıkar. iki seri adımla önüne geçer. bu sırada merdivenlerde geçilmiştir. ancak adam birden omzuna dokunur,
-efendim
-afedersiniz buranın yabancısıyım, plazalar ne tarafta?
-bu koridoru takip edin. merdivenleri çıkın, levent çarşıda olacaksınız. caddenin soluna doğru yürüdüğünüzde ilerde plazaları görebilirsiniz.
-yapı kredi plazaları sormuştum. metroya binin 4.levente gidin. tabelaları takip edin. önüne çıkarsınız.
-bir şey daha sorucam * bunu plastik cerrah olarak soruyorum. önümden geçtiğinizde farkettim. çok değişik bir yürüyüşünüz var. çok tarz. birazda atletik. spor yapıyor musunuz? *
-hayır. evet. spor yaptım. karete yapardım.
-evet. belli çok tarz koşuyosunuz. yolunuz amerikan hospitale düşerse uğrayın çayımı içersiniz.
-tabi tabi ne demek ama şimdi acelem var hospitalden bekliyorlar, kahve içmeye.
-ben plastik cerrah gudbettin armutyan. fiziğinizde düzgünmüş kullanıyormusunuz.
- * evet ajansa bağlıyım. pardon ajanım, ben ajan.
-a ne güzel. ama cildiniz bozulmuş. stres mi yapıyorsunuz sıkma canını rahat ol ya. gençlik ele geçmez. plastik cerrah olarak söylüyorum.
-anlıyorum sağolun benim gitmem gerek acelem var. *
-mesene adresin var mı?
-var. pardon yok. o ne ki? ben teknoloji karşıtıyım. pardon yok. yok.
-yaz benim adresimi.. izmir_cesme@hot..
-tamam sağolun eklerim ben sizi, bileğim lazım olabilir sizi eklerken. alayım ben onu.*
-sana en kolay telefonla mı ulaşırım yoksa meseneyle mi?
-tabi ki msnle. ben sizi eklicem akşam. şu bileğimi alayım ben, sizde hoş durmadı. iyi günler...
evde kalan hatun kendini yollara atar ve karizma birini görünce yine ani girişkenliğini kullanmadan edemez;
. slm
, ben tire yangetire apt.ını arıodum.
. bulmuşsunuz zaten. *
, ay sağolun ben de hiç bulamıcam die tırsmıştım! *
- makbule gir kız içerie!! ne anlatıon elin adamına gene? *
, hı hı şey buldum, buldum. *
yapması kolay anlaması zor olan hadise.
şimdi tarifi yapan, zaten söz konusu yolu bildiği için anlatırken o yeri kafasında canlandıracak ve çok kolaymış gibi aktaracaktır. oradan sağa dön. tamam senin zihninde orası canlandı ama anlayanda hep bir tereddüt, acaba oradan mı?
döndükten sonra karşına xx çıkacak en güzel laftır. çünkü yolu bilmeyen insan, döndükten sonra asla içi rahat etmez, yanlış yerden mi döndüm diye düşünürken xx'i görür ve o rahatlama ne güzel birşeydir.
yol anlayışım pek olmadığı için ne tarif edilen yeri bulabilir ne de düzgün yol tarif edebilirim.
ama ankaradaki evden bursadaki evi, aralarında tam 397 km olan o yolu hemen tarif edebilirim;
buradan çık, düz git, 370-380 km düz gidince bursa çevre yoluna varcan, oradan ilk bursa aralığından dön, bizim oraya çıkarsın.
ilköğretim 7. sınıfa devam eden bir erkeğin civarda-ki otobüs o civar durağıdır- bulunan hatunlara asılmak maksadıyla yol soran bünyelere süper bir şekilde yaptığı eylem.
araba durur ve adamlar kızları süzer;
adam-bilmem ne alışveriş merkezine nerden gidilir?
kızlar+kem küm bilmiyoruz falan filan
ve erkek ergen-şimdi siz şuradan dümdüz gidin. işte orada da durak var oraya sorun.
adam-sanfsldvkdfjo
kızlar+hihihihihihihih *
tarif eden kişi eğer tıp öğrencisi ise baya uzun sürebilir.
-ben kipa'yı arıyordum.
*ne zamandan beri?
-3 saattir.
*daha önce birine sordunuz mu?
-evet, az ilerde sordum. burayı tarif ettiler.
*pekkii, daha önce aynı şikayetlerle kipayı aradınız mı?
-ay deli misin nesin sen ya, bilmiyorsan bilmiyorum de.
*hanımefendi siz kipas olmuşsunuz.
-o ne o?
*kafa içi pislik artışı sendromu.
-ay şimdi bayılacağım.
*sizden istediğim tetkikleri yaptırın, yarın aynı yerde, burda buluşalım.
-ne tetkiki?
*gps fonksiyon testi ve de gps gen analizi.
-de get işine.
*hadi ben kütüphaneye kaçtım, bye.
yukarıdan gelene aşşağı doğru gidiceksin,aşşağıdan gelene yukarı doğru çıkıcaksın klişesidir.sağdan soldan gelenler için henüz bir teori gelişmemiştir.
ben de olmayan yetenek. şöyle ki bariz çok kolay bir yol. eskişehirliler bilir carrefour u. her neyse işte bi gün dolmuş bekliyorum önümde bi araç durdu aile oldukları için dönüp baktım plakada 43 hiç sevmem * neyse işte carrefour u soruyor. "şimdi burdan düz git" dedim demesine de (ana caddedeyiz istese de farklı bir yere gidemez) anam gerisi yok nerdeydi bu carrefour. saçma sapan şekilde tarif ettim. şimdi sorsan şimdide anlatamam. amaan navigasyon alsınlar ben napim.
görsel hafızam ve yer-yön hissim çok kuvvetlidir-yol tarif etmede her ne kadar kendime güvensem de yer tarif ettiğim insanların doğru yolda olduklarından emin olmak için kişileri neredeyse gideceklere yere kadar sapık gibi takip etmişliğim var. beni buna iten şey "ya yanlış anladıysa, ya ben anlatamadıysam" korkusudur.
iyileşmek için bir hocaya gittim, "şeytanın vesveseleridir" dedi rahatladım.
bi' bakıma "sosyal gönüllülük" meselesine dönüştüğü için "yol tarif etme"nin bendeki yeri farklıdır. eğer havamda değilsem ve bana adres ya da yol soracak birisini görürsem kafama huni takıyorum. koşarak uzaklaşıyorlar.
günlerden daha geçen gün galata kulesinin arka sokaklarında kayboldum. oradan çıkış buradan çıkış ben baya karıştırdım yolu. hatta nerede olduğumdan bir haberim. etraf da turist kaynıyor.
çok türk göründüğüm için herhalde bir tane sarışın yakışıklı boyu posu bir içim su turist yanıma geldi metroyu sordu. şimdi canım biliyor musun ben de kayboldum nerede olduğumuza dair hiç bir fikrim yok gel kol kola girelim sora sora bağdatı buluruz mu diyeydim. olmaz. yakışmaz. adam yaban ellerden kopmuş gelmiş yardım etmek boynumuzun borcu. ben de hiç bozuntuya vermeden adama öyle bir tarif ettim ki adam teşekkür yumağı oldu. ben kaybolurum ama turistimiz asla kaybolmamalı. *
