lisedeyim staj için konuşmaya gidiyorum reklam ajansına. motorlu sarışın renkli gözlü genç bı adam durdu yanımda ve güzel bı dille asri mezarlığının yerini sordu o sırada özgür tarafındaki kanalın ordayım. hatırlamıyorum dedim bir şeyler geveledim o süre zarfında aynı anda düşünüp hatırlamayı başardım.yanlış hatırlamıyorsam kanalı geçtikten sonraki karşı caddede dedim. adam gitti yürümeye devam ediyordum mahallelerin arasından geçip arkamdan çıktı motoruyla ve beni durdurdu. dedi ki dünyada iyi güzel insanlar kalmadı sanıyordum ta ki sen doğru yeri tarif edene kadar. hatta doğru yeri tarif etmek için düşünene kadar. tanımak isterim numaran var mı. tarzında şeyler geveledi. malsef abicim dedim malsef. çok küçüğüm ve izin verirseniz yürümeye devam etmek istiyorum. adam durumu anlayışla karşılayıp ortadan kayboldu. bu da böyle bı anımdır sözlük.
tarif eden ve tarif edilen olmak üzere iki taraf için de tatsız bir tecrübedir.
bunu kasten yapacak kadar sadist olmadım hiç ama basit bir "bilmiyorum" diyerek kurtulmak varken milleti o kadar da emin olmadığım bir güzergaha yollamışlığım çoktur. bazılarında çaktırmadan bakarım hatta acaba yanlış yere gittiğini fark edince dönüp bana hesap sormaya gelecek mi diyerekten.
düşündüm de belki de kasten yapıyorum ya içten içe, hayatıma renk gelsin diye. bilemedim. neyse. bana yol sormayın abiler ablalar.
