yol arkadaşı olarak seçilen, yolun en güzel yerlerini birlikte yürürken, en engebeli, dikenli, taşlı/topraklı yerlere gelindiğinde terk edilmek zorunda kalmasından kaynaklanır...
öyle ya, herkes her yeni insanlar yeni bir yola çıkar... sonunu düşünmeden, ilerisi hakkında hiçbir fikri olmadan... ama daha kaç kere aynı bataklığa gelindiğinde terk edilecektir ki? kaç defa dikenleri yüreği kanaya kanaya geçecektir?
"yollar her terk edilişte tekrardan baştan başlandığı için yorardı beni... ve hep aynı yerde yalnız bırakıldığım için yoruldum yol almaktan..."
şanssızlıktan ötürü artık her şeyi kabul etmektir. yaşanan ağır bir ikilemdir, çoğunlukla da herşeye rağmen hayat güzeldir demenin garantisi de yoktur. tekrar nüksedebilir.
(bkz: olmalı mı olmamalı mı)
