Tanrı bu ihtimalden hiç bahsetmemişti! Yalınayaktım...
Kabemin etrafında ısınma turLarı atarken, bir aşkı tavaf etmenin iç huzurundaydım.
Bana vahiy oLan iLk emirdi; seni kağıda dökmem!
Ümmetim sadece senin kalbindeki kalabalıktan ibaretti...
Sana sesLenmişsem milyonlara seslenmiş sayılırdım.
Dokunmuşsam sana etin mucizesini koruyamamış demekti...
Önce tırnağın ağrısız, sızısız, neştersiz ayrılırdı göğsümden.
Sonra tırnağının nankörlüğü tutardı da bir kez daha batardı!
Ayak ve elvedaların sonunda gidişin kaçınılmazdı evet...
Fakat bıraktığın yara izleri her daim benimleydi!
Sana "Ecel en güzel senin boynundan koklanırmış!" bile diyemedim...
Yeterince gezinemedim kutsal toprağında yüzünün!
Çünkü ayrılık vakti gelip çattığında o bilinçsiz saatte ..
Balkondaydık ve Akdeniz senin ayakLarının aLtına uzanmıştı.
Yakamoz işittiği keLamLarLa masaya devriLirken, haLa yerLi yerindeydi Kabemiz.
Dünyanın anasını beLLeyecek romantik bir meteorun seyri kadar keskin, çok nezih bir ortamda gerçekleşen beyin öLümü kadar anLamsız, nabzımın yokLama kaçağı oLduğunu unutacak kadar daLgındım sen benden uzakLaşırken.
