hayatta hiç birşeyi unutamayacak olan bireylerdir. vapura binmeleri, çikolata yemeleri, çocuksa bir oyuncağa sahip olmaları unutulmayacak şeyler arasındadır ki bu listeye dökülmeye kalksa uzar gider.
varsa yancıkta oynar ...la.
Sözünü kendine hayat felsefesi yapmış olup hayata öyle bir saldırırki o unutulmazıda odur.işte saldırır ortalığın tozunu katar sonra koyar yancığa oynar ....la.
ilkokul yıllarımda 2 tane defterim vardı yazılacak sayfa kalmadığı zaman ilk sayfaları siler oraya yazardım uzunca bir süre böyle devam etti ben ağlamaya gidiyorum bak duygulandım.
okula ilk başladığımda suluğum akıtırdı. andımızı söylerken nasıl utanırdım da bitse de girsek içeri diye düşünürdüm. hele pazartesi sabahı istiklal marşı da söylenecekse sıçtık.
köy lojmanında çatı arasından odaya düşen kuş.
Köy okulunda ders sırasında önümüzden geçen fare.
Yine dersteyken kafama düşen soba boruları.
Okula 100m mesafedeki tuvalete 1m kar içinde koşturmak.
Ve daha niceleri...
Ah be sözlük şimdi kalorifer az yanıyor diyen ibnelere tebessüm ediyorum lakin anlamıyorlar.
gece olunca ışıkların kapatılması ve sobanın alevinin tavana vurması. muhteşem bir hayal dünyası sunardı bana.
kışın sobanın yanında yıkanmak.
pırlanta sabunun gözü yakması
sobanın üzerinde vızıldayan semaver
sobada pişen kek
annemin yaptığı çikolata (yeminederim o tat hiçbir markada yok)
sabah soba yanmıyorsa soğuktan yataktan çıkamamak.
is kokusu
yamalı çorap, pantalon, kazak..
başlığı görünce duygulandım.yoksulluk bence insana bağşedilen yüce bir değerdir.herşeyi sorgulatır,maneviyatı çok yukarlardadır,samimidir,yaptığın şeydeki tadı zevkin doruğundadır,hayatla,insanla,inancınla,nefsinle,kalbinle ilişkin çok manalı-anlamlıdır.hele sobada kaynayan suyla duş almak(yıkanmak-çimmek) yokmu? arkadaşının evine ateri oynamakiçin gidicekkentopuktan yırtık çorabının olduğu aklına gelip caymak yokmu,mahalle maçlarında,misket turnuvalarında,tasolarda yaşanılan ve çok değerli heyecan yokmu işte beni benden alan faktörler.iyiki fakir doğmuşum be sözlük ne mutlu fakirim diyene.iyi dersler arkadaşlar sağol.haa bide şunucilalıyımda ayıpolmasın: niçe diyori yokluk büyük varlıktır azizim yeter ki farkedebilesin.
televizyonu olan komşularda akşamları bir araya gelip çay içmek.
telefonu olan komşuya gurbetteki ablanın arayacağı saatte gidip koğuşlanmak.
öyle kendin çevirmen ne mümkün numarayı. ptt santrali bağlıyor. kaçırdın mı yeniden bir sürü zahmet.
Hiç unutmam,
Bursa'ya yeni taşındığımız zamanlar daha ikinci sınıftayken öğretmen bizden hokka, divit kalem ve mürekkep istemişti. "Yarın bunları getirmeyenler okula gelmesin" demişti. Kırtasiyeye gittim hepsinin toplamı 42 bin lira idi. Eve geldim babama söyledim. Hiç bir şey çıkmadı ağzından. Bekledik bekledik bekledik akşam oldu. Tekrar söylemeye çekiniyordum. Akşam vakti beni çağırdı cebindeki bütün parayı çıkardı. Tüm para 42 bin liraydı. "Akşama kadar belki başka bir şeye lazım olur diye bekledim. Al şimdi bu parayı ne lazımsa al. Sen yeter ki oku ben sırtımdaki gömleği satar yine okuturum seni" dedi. Okuttu da.
Yaradanın o gününe de şükür bu gününe de.
ilkokulda okulun karşısına gelen sucuk ekmekçi. o zamanlar çok yaygın da değil tabi. bir yandan kokutuyor, bir yandan cool bi tarafı var. bakıp bakıp geçerdik tabi.
