çelişkilerle dolu gerekliliktir. yokluğa bir tanım yaptığında veya, benim şu an zorunlu olarak yaptığım gibi, isim koyduğunda yokluğunu savunduğun şey var olur. tanımsız da diyemezsin çünkü tanımsızlık da bir tanımdır. tanım koyduğun şey soyut alemde her zaman vardır. bir şeyin gerçekten yokluğunu savunuyorsan onun hakkında tanım yapamaman veya görüş bildirmemen gereklidir. örneğin, zebani diye bir şey yok dediğin anda zebani var olur. olmasa nasıl söyleyecektin?
bu düzende hiçbir şeye yok diyemeyiz sözünü de beraberinde getirir bu düşünce. çünkü bir şeye yok diyebilmen için önce var olması gerekir. daha önceden bilmediğin bir şeyin yokluğundan bahsedemezsin. buradan yola çıkarsak yokluğu bilinmezlikle değerlendirebiliriz. bir şeyin yok olduğunu söylemen için o şeyi daha önce hiç düşünmemiş olman gerekir. düşündüğün anda var olur.
yukarıdaki paragraftan da varlıkla yokluk arasında çelişkili bir ilişkili çıkarılabilir. bir şeye yok diyebilmen için var olması gerekir ama var olursa da yok diyemezsin. bu durumda yokluk durumunu kullanmamak en doğrusu olacaktır. yokluk dediğimiz şey de bir varlıktır. bir şeyin olmama durumudur. sonuçta bir durumdur ve yokluğunu savunamazsın. velhasıl kelam, bizim mantığımız yokluktan bahsedemeyecek kadar sığ.
son zamanlarda gereklilik olarak görmediğim durumdur. yokluk tanımlanmamalıdır, tamam da elimize ne geçecek? sadece mantığıma uygun soyut bir düşünce hayatı kazanmış olacağım, peh.
herhangi bir tanım tanımı yapılanın somut/soyut özelliklerden bahseder. bir özelliğin olmaması bir özellik olarak gösterilemeyeceğinden (kendi içinde çelişeceğinden) ''yokluğun özelliği, bir özelliği olmamasıdır'' denemez. dolayısıyla bu bakış açısıyla tanım yapılamaz.
