varlıklar can yaktığı için. bir varlığa alışmak bir ömüre sığdığı için içerisine düştüğüm çukur.. dibi yok. dibi olmadığı için de ölene kadar gideceğim. belki öldükten sonra da.. bilmiyorum.
bilmeyi istediğim de yok. ben öldüğümde, bilmek cesedimi daha hafif yapmayacak. ruhumdaki anason kokusunu almayacak bu gece. mum ışığı altındaki yalnızlığım ve yalınlığım çözüm olmayacak..
birazdan sabah olacak yine. bu gece de bitecek. hatta sızıp kalacağım bir kaç kadeh sonra. midem yanacak. nefesim kesilecek. bir gece daha ben kendime tahammül ettiğim için bitecek..
huzur verdiklerim huzursuzluğum olacak benden bir kaç kilometre ötede. ya da yan odada..
bilmiyorum. bilmeyi istediğim de yok.
bir yokluğa aşığım zira. ben veriyorum bedenini. ruhumdan ruh üflüyorum ona. ellerini ben varediyorum. kalbini, tenini... yüz çizmiyorum ama.
aklımdan çıkması kolay olsun diye..
bu gece ölüyorum belki de. kendimi hayata gömüyorum diri diri..
platonik gibi de. var mı? varsa nerede? yoksa neden yok? olsa ne güzel olur. olmasa olur mu? olduğunda ben de our muyum? yoksa olmayacağı için mi bu kadar olsun istiyorum? yokluk mu tam anlamıyla varlığımı adadığım? seversin de bilemezsin işte sonunu. yokluk varlık farketmez bir saatten sonra olan olmuştur başka deyişle olmayanı oldurmuşsundur kafanda. delirmeye giden yolda güzel adımlardır bunlar.
