Yok yok işte sade ben varım
Çok fazla oldu çetele tuttu mutluluk
Basma kalıp duygularına basmaz oldum kankayım
Sigara yok müzik yok bende orada değilim
Kavga yok dövüş yok barışta yok tabi
Felsefe yok düşünmek yok yaşamak yok
Yaşamaya çalışarak yaşamak küçük bir kaçamak
Elindekinden olmak elinden tutulmamak
Birkaç saniye için birkaç ömür yakmak
Yüzyıllarca yaşamak istiyorsan bir zar at
Hayatlarda kumar masasında tek zar
Gecemde efkar kafamda esrar içimde ısrar
Yüzümde hasar duran gönlüm azar
Yani böyle piskopat yazar böyle yazar
Neyse yani açılalımda okyanusta açılalımda ne farkı var
Ama hepsi ders hergünüm bi ders sınıfta kaldım
NakaratX2
Saygı yok umut yok arkadaş yok kader yok ışık yok hiçbişey yok
Sevgi yok bi ses yok mutluluk yok bir çift göz yok varoluş yok yok !
Yazmak için ışık yaktım yoksa odam karanlık
Zamansız oldu gelişin amansızdı gidişin
işimi bitirin dişimi sıktım olmadı
Arabesk hayatım yinede rap yapardım
insanım..dostlarım ALLAHım yazdığım duyduğum umduğum sevdiğim gördüğüm
Bildiğim günlerim sildiğim boş verdiğim o kadar çok ki doldu taştı yandı baştı
Haşhaştı içimi kenevir oldu içimi kemirir oldu her an yaram derine insin
Arandığım zamandan yinede yoktan varolan benim ve varolan yok
Dostlarım yok umduğum yok zaten bir bok bildiğim yok hiçbişey yok harbi hiçbişey
Harbidende hiçbişey yok ulan bi sikim yok amına koyim.
NakaratX2
Saygı yok umut y arkadaş yok kader yok ışık yok hiçbişey yok
Sevgi yok yok mutluluk yok bir çift göz yok varoluş yok yok !
karanlık odada tek başına oturmuştu. gözlerini karanlığın ortasında tek bir noktaya dikmiş, düşünceleri arasında kaybolup gitmişti. farkında bile değildi ama denizin ortasındaki şamandıra gibi bir ileri bir geri sallanıyordu. düşünceleri kendiliğinden bir ritim tutmaya başladı, ardından sallanması buna uydu, aklındaki, aslında hiç olmayan müziğin ritmine tüm dünya uymuştu artık. bir anda her şey durdu. yavaşlayacağını bekliyordu ama bunun gibi aniden bir duruş beklentilerinin ötesinde oldu. midesi kasıldı, derin bir nefes aldı.
serin hava ciğerlerine dolunca bir kez daha şaşırdı. etrafına bakma ihtiyacı çok fazlaydı ama her şeyin bir anda paramparça olmasından o kadar çok korkuyordu ki, cesaret edemedi. serin havayı ciğerlerine çekti, müziği tekrar yakalamak için can atıyordu ama bir türlü beceremedi. her denemesinde bilinci kontrolü yeniden ele geçirmek için daha güçlü saldırdı olmayan dünyasının olmayan duvarlarına.
sonunda duvarlar yıkıldı, bilinci hızla kontrolü ele aldı, karanlık odada tek bir noktaya gözlerini dikmiş, nefes nefese biri. terden sırılsıklam, halen sallanan vaziyette yatağında oturuyordu.
yok, gelecem de dermanım yok.
kime gülsem şu yüzümü,
diyemez oldum sözümü.
yok, bir şey yok yok.
dökücem de gözyaşım yok.
silebilsem tüm her şeyi,
ateşe atsam kendimi.
yok bir şey yok...
Parmak izlerinde küllük hasarı ben bu defterin kötü ünlü yazarı
1001 gece boyunca sürdü masalım ruhum kadar pis ve de kirli sakalım
gözlerini kapat sus dinle sabahı bütün dilekleri bir umuda iple saralım
gecekonduda umutlar izle sarayı hayat kötü konuşur ama ninni sanalım
bazen yakınlar vuslat gibi kilometreler kusmak gibi
son sigarayı yakmak gibi gece birikip içine dolup atmak gibi
tan hala ahmak biri akıllanmayan aptal gibi
hayat acımasız sana sevgi gösterir parasını bekleyen bir kaltak gibi
hala kendine bi kadeh dolduracak nedenlerimi aralıyorsun
yada bi sigara yakıp bütün gece yapamadıklarına mı içlenip de ağlıyorsun
bilmiyorsun karanlık gölgeni haklarken güneşe bakmıyorsun
bilmiyorum bu şehir gibi beni çok fazla yanlış anlıyorsun
arada sırada deniyorum yaşamayı biraz kalp atışlarımı yokluyorum
yolumu bulamam içime kapanıp ecele kadar ölümü canıma takıp da zorluyorum
yok bi yolu devamı cinnetin kanatlarından topluyorum
güneşi mi söndürdün oysaki ben karanlıktan korkuyordum
bırak sana yağsın yağmur benimle kalsın kar
içimdeki yangılar yardım dayandım yar
hiç sorma bi tarifi yok metanetim yok
bi tarifi yok- yok…
köprüler yıkık şehirler saks mavisi
saçların aynı tonda kalmış göz ferin kar tanesi
kalbin torpido gözünde bekler lağım faresi
ne kadar makul olur sen giderken bahar gelmesi
bak yine başlıyor biryerden sarsıntılar bırak gözlerin bana baksın biraz
yağmur kokumuzu dindirsin gemi batsın içeriye dalsın sular
sen yokken dünya susar ve sen bir gülsen ağlar bu zat
vedalarsa fazla gel gitli bütün bu zihnim kanlar kusar
saat gitmez gerisin geri belki bunalıpda gidesin gelir
nispeten şarapla konuşur elin herkes der sana delisin deli
kalabalıkta yalnız kal bi fotoğraf karesinde anlat beni
bazen ruhun çarmağa gerilir ama her anı saklar deri
hala çok yitik yanım tetikte parmak var çekip yanıl
dudaklarımda o sinir tadı ve kaburgam daki şiir kabı
biraz empati kur mesela kalbine sapla şu şırıngayı
çektiğin acıları bi kenara topla hepsi yanımda şirin kalır.
