cesedini parçalayacak çiyanlar
fareler ve yılanlar hissiz bedenini kemirecek
düşünmek, hayat, dost, hayatını güzelleştiren kadınlar
hepsi iki tarafı karanlık bir eşikden öteye geçemeyecekler,
istemeden geldin meçhul bir karanlıktan o eşiğe
istemeden o eşikten başka bir karanlığa gideceksin yine.
yok olacağına inanıyor musun sahi?
olmayacağını tahayyül ne zor,
ara sıra gelse de aklıma,
var olacağıma inanmak tutuyor beni ayakta.
bilmemki başı yokluk,
zınk diye başlamış varlık,
sonra yine yokluk.
iki boşluğun arasında bir eşik
sadece burda mı varlık?
yok yok, zor bunu anlamak,
iki boşlukta tutunan bir köprü bulmak!
