Talihlidir ağaç, zor ulaşır ona duygular,
can duygudan yoksunluğu sertleştirir taşı,
yoksa ne bilinçli yaşamdan engin sancı,
ne can taşımaktan daha büyük bir acı var.
Varolmak, öyle habersiz ve menzilsiz;
bir kaygı sadece varım diye, ve önü hep dehşet...
ve yarın öleceksin, yine mecalsiz,
neye yarar yaşamla gölgelerle üzülmek.
Bilemeyiz, olsa olsa bir vehimdir bizi saran
ve ettir duyumsanan taze salkımlarından,
bir mezardır kasvetli kollarıyla başımızda duran,
ne biliriz neresidir gittiğimiz,
ne gelişimiz hangi diyardan?
