babamın mesleği idi.
"nasıl yapıyor be aslan babam"
diye izlerdim, kurşun harfleri ters okunuyor olarak ahşap kalıplara dizmesini. sonra üzerine mürekkebi verip kağıda vurunca yazı düz oluyordu.
bir çoğu teknolojik gelişmeler sonucu doğal olarak yok olmuş bir kısmı ise artık toplumların ihtiyacı kalmadığı için evrilmiş mesleklerdir.
bunlara örnek verecek olursak;
nalbantlar, eskiden neredeyse her mahallede bir tane bulunan toynaklı hayanların vazgeçilmez pedikürcüsü...
mesçi, ayakkabıların içine giyilen, yumuşak deriden çorap üreten bu insanlar, ayakkabı teknolojisinin değişmesi ve gelişmesiyle birlikte yok olup gitmişlerdir.
bezzaz, eskiden kapı kapı dolaşıp kumaş satardı bu insanlar...
kolancılık, hayvan eğerinin bağandığı kayışı üreten insanlardı bunlar...
salepçiler, seyyar olanlar...çocukluğumda vardı...artık göremez olduk...
lehimciler, plastik kapların kullanımı yaygınlaşınca yok olup gittiler, tıpkı "kalaycı" lar gibi...
sepet hamalları, çocukluğumda pazarlarda sıkça görürdüm, hatta kemal sunal'ın bir filminde bile yer alan bu kişiler, pazar alışverişlerini veya odun kömür gibi taşıması zor şeyleri taşırlardı. gece fazla içern ayaş sarhoşları da sıkça taşımışlıkları vardır bu sebeple sarhoş olan kişiker için "küfelik oldu" deyimi buradan gelmektedir. (sepet hamallarının sırtındaki sepetin adı küfe'dir)
yumurtacılar, yoktu eskiden böyle market bilmemne...bu insanlar seyyar şekilde yumurta satardı, şimdi yok sağlık faktörü yok kıl yok yün diye diye biritdiler bu tarz meslekleri...sütçü, sucu, tüpçü, şerbetçi, şıracı, turşucu da bunlar gibi yok olup gidenlerdendir...
daha gecen hafta farkettim bu meslegin bittigini.
is yerinde özel yapilmis bir cam reaktörüm kirildi. yenisini alayim dedim. cok pahali.
meger pahali olmasinin sebebi de makinelerin bunu yapamadigi icin ustalara özel siparis edilmesiymis.
bu sefer bu tür islerle ugrasan usta aradim. o kadar aradim ki; bulabilmem iki haftami aldi.
ardindan yanina gittim, reaktörü ellerine teslim ettim ve hic kirilmamis gibi yapip, teslim etti.
aldiklari para ana sütü gibi helal olsun.
öyle bir iki kurs alarak yapilacak bir is degil. yillarini vermis ustalar ne yazik ki o kadar az ki. belki cocuklugundan beridir bu isle ugrasiyorlar. yüzlerce dereceye getirilerek eritilmis cam ile hamur gibi uynuyor ve ona nefesiyle sekil veriyorlar.
