sadaeke askerdeyken aylarca görüşememişlerdir. sadaeke sonunda evine döndüğünde ilk 15 dakika yoda efendi ilgilenmiyormuş gibi yapar. yüzünde "ben özlemedim ki seni kedi özledi" gibilerinden bir ifade vardır. sadaeke, yoda efendi'yi tanıdığından üstüne varmaz. 15 dakika sonra yoda efendi olacak dümbüş* gelir, "çok özledim lan seni" der* sarılır kucağına yatar. sonraki üç gün kucaktan inmez.
varlığına o kadar alışmış, sürekli yanımda olmasını o kadar kanıksamışım ki sanki bir organımı yitirmiş gibiyim. evde durup durup bir yerlere dalıyorum. beklentiye giriyorum, birazdan kucağıma atlar diye. uyurken yorganın üstünden bacaklarımın arasına yatar, beni o pozisyonda kitler dümbüşüm diye...
bilgisayar başında otururken kucağa atlar. kafasını göğüse koyar, sarılıp* yatar. arada uykusu bölünür. gözleri uzaylı görmüş gibi büyür, çevreyi keser... sorun olmadığını görünce uykuya döner.
son 24 saâttir hasta. tuvalete çıkamıyor. sıçma sorununu aştık ama işetemiyoruz bir türlü. tuvaletine gidip gidip yapmaya çalışıyor ama yok. boş kumunu karıştırıyor sonra da. çok ağrısı var sözlük. bir türlü çözemedim. ayağa kalkarken bile canı öyle böyle yanmıyor. inliyor, ağlıyor resmen.
