içine düştüğüm vaziyet. 1 yarım 1 çeyrek kokoreçi mideme indirdikten sonra sigaramı yakıp yürümeye başladım ve bunu düşündüm. lan ibne her şey iyi güzel hoş, karnın hoşnut da neden sen böyleyken bazısı açlıktan kırılıyor? demek ki tanrı senin onlardan biri olmanı istemiyor. eğer böyleyse tanrı torpilci demek değil midir? amaan. salla şükürü diyerek devam ediyorum yola.
hayatını yemeğe adamış 150 kg insan bunu dese anlarım da ortalama bir kiloya sahip birinin bunu demesi bana çok inandırıcı gelmiyor. merak etmeyin genişleyen evren kütlesi hepimizi, bi yerlere sürükleyecek. uyandığımızda başka bir türe geçmiş filan da olamayacağız. malesef insan türü fazla yaşayamaz bu gezegende. evrim bencil türler için hep kötü sonuçlar doğurur. eğer kanatlarınız yoksa şükretmek size mantıklı gelir. işte bu nedenledir ki leş yiyiciler besin pramidinin en üstündedir.
buyrun cenaze namazına?
azıcık mütevazi olun amk. verdiği nimetlere değilde vermediği nimetlere de şükredin. din zenginleşme aracı olacak kadar ideolojik bir yapıysa neden inansın ki insanlar.
hadi şükredelim;
allah'ım vatanımız, allah'ım milletimiz; askerlerimiz, polisimiz...
dünyanın geri kalanının amentüsü falan fülüt.
aslında yiyiyip içip şükretmemek bellekte yer etmeyecek kadar küçük bir alanı kapsar.
inanmadığı bir şeye şükretmek zorunda kalıyorsa birisi; çok ilkel bir kabile baskısından başka bir şeye maruz kalmamıştır.
