bana bu şarkının getirisi çok. bu şarkının yeri çok ayrı.
şarkının klibinin güzelliğini geçtim, sözleri o kadar anlamlıydı ki; unuttuğum, önemsemediğim, ama çok değerli olan bazı şeyleri hatırlatmıştı bana. ailemi nadir arardım, ananemi, dedemi... onlar aramadıkça aramazdım açıkçası. onları sevmediğim düşünülmesin, aksine canımı veririm hepsi için. zaten bu hayatta yaptığım ve yapmadığım çoğu şey onlar için. onlar üzülmesin diye okudum. onları gururlandırayım diye hep uğraştım bunca şeyle. onları utandırmak en son istediğim şeydi. her kararımdan önce kendimi değil onları düşündüm, aklıma hep onlar geldi.
ama işte gurbette okuyunca insan, bir de daha önceden yitirmediysen sevdiğin birini, önemsemiyorsun. zaten onlara bir şey olmaz diyorsun. onlar doğduğumdan beri vardı, onlar güçlü ve beni seviyorlar, beni yarı yolda bırakmazlar, beni burada bırakıp gitmezler...
bu şarkıyı iyi ki yaptılar. bu şarkıyı günde 10 20 kere ağlayarak dinledim ki ağlamazdım ben pek.
bundan 9 ay önce memleketime döndüğümde bu şarkı sayesinde hep ailemle oldum. ananeme, dedeme hiç uğramadığım kadar uğradım, sarıldım her fırsatta.
bir daha ki gelişim dünyalar tatlısı ananemin tabutuna sarılmak için olacaktı. bu şarkı sayesinde hiç olmadığı kadar ilgi gösterdim onlara. bu şarkı olmasaydı hayatın akışına kapılmış, arkadaşlarla goygoy yapacak, aileme zaman ayırmayacak, durup düşünmeye zamanım olmayacaktı. bu yüzden içim biraz rahat.
dedem artık yalnız başına... her fırsatta arıyorum kendisini. gerçekten yitirmeden anlamıyor insan. sevdiklerimiz yolun sonuna geliyor. yakın durmak zor geliyor evet ama gerçekten en zoru yalnız olunca...
ona söylemek istediğim her şeyi ve kendime söylemek istediklerimi de bu şarkıda buluyorum ne zaman tazelemek istesem ikimizi.
yitirmemize mani olan şarkı. yitirmeden dinleyiveriyoruz beraberce.
''güzel günlerimizin bittiğini sanma.'' diyor daha ne olsun.
sevmediğim bir grubu -pinhani- bana sevdirmiş güzel şarkı.
ama klibi şarkıdan da iyidir.
durup düşünmeye zamanın olur mu?
yitirmeden anlamaz insan
sevdiklerin yolun sonunda
sarıl her fırsatında o insana,
arkasından ağlayan olma
geri getirmez çok ağlasan da..
şu günlerde daha çok dinlemeye ihtiyaç duyduğum; hüzün ve huzur karması bir pinhani şarkısı. her dinlediğimde yanımdakilerin değerini daha çok anladığım, beni adı olmayan bir hüzne boğan şarkı. ya da hissizleştiğim her an beni kucaklayan bir şarkı desem daha yerinde olur.
Durup düşünmeye zamanın olur mu?
Yitirmeden anlamaz insan
Sevdiklerin yolun sonunda
Sarıl her fırsatında o insana,
Arkasından ağlayan olma
Geri getirmez çok ağlasan da
Durur, durur belki başucunda
Annen baban kendi çapında
Abin bile kırk yedi yaşında
Ömür, ömür sanki bi kara kutuymuş
Günü gelince herkesin açılmış
Ama sorarsan hep geç kalınmış
Güzel günlerimizin bittiğini sanma
Belki bir daha böylesi olmaz
Ama her bi gün güzel aslında
Yakın durmanın zor olduğu ortada
Uzak olmak her zaman en kolay
Ama en zoru yalnız olunca
Uyur, Uyur belki hep yanında
ilk sevgilin kendi solunda
Her hatıra asılı duvarında
Ömür, Ömür sanki bi kara kutuymuş
Günü gelince herkesin açılmış
Ama sorarsan hep geç kalınmış
Uyur, Uyur belki hep yanında
ilk sevgilin kendi solunda
Her hatıra asılı duvarında
Ömür, Ömür sanki bi kara kutuymuş
Günü gelince herkesin açılmış
Ama sorarsan hep geç kalınmış..
anlatılmaz dinlenir pinhani şarkısı.
" yitirmeden anlamaz insan, sevdiklerin yolun sonunda"
sen nasıl bir pis, zırıl zırıl ağlatmalı cümlesin.
hele klip. olamaz böyle bir şey bayıldım. kendileri de öğrenip yapmışlar ne kadar güzel. engelli arkadaşlarımızı da hatırlamaları beni ( ve birçok kişiyi) çok mutlu etti.
insanın içini kıpır kıpır eden bir armoniye sahip olmakla birlikte, sözleriyle de aşk kıvılcımları saçan harkulade bir pinhani şarkısı. teşekkürler sinan kaynakçı. (bkz: sinan kaynakçı)
bir çok insanın, sayısı bilinmeyen yüzlerce, binlerce, milyonlarca şarkı arasındaki tek seçeneği, klibi açarak dinleyebildiği (!) tek şarkı.
ne kadar 'anlıyorum' dense de, yitirmeden anlayabilir mi ki insan?
bu klip ile birlikte onların da bir şarkısı var artık. tek bir şarkısı...
