şu günlerde daha çok dinlemeye ihtiyaç duyduğum; hüzün ve huzur karması bir pinhani şarkısı. her dinlediğimde yanımdakilerin değerini daha çok anladığım, beni adı olmayan bir hüzne boğan şarkı. ya da hissizleştiğim her an beni kucaklayan bir şarkı desem daha yerinde olur.
sevmediğim bir grubu -pinhani- bana sevdirmiş güzel şarkı.
ama klibi şarkıdan da iyidir.
Play
Current Time 0:00
/
Duration Time 0:00
Remaining Time -0:00
Stream TypeLIVE
Loaded: 0%
Progress: 0%
00:00
Fullscreen
00:00
Mute
Playback Rate
1
Subtitles
subtitles off
Captions
captions off
Chapters
Chapters
The video could not be loaded, either because the server or network failed or because the format is not supported.
durup düşünmeye zamanın olur mu?
yitirmeden anlamaz insan
sevdiklerin yolun sonunda
sarıl her fırsatında o insana,
arkasından ağlayan olma
geri getirmez çok ağlasan da..
ona söylemek istediğim her şeyi ve kendime söylemek istediklerimi de bu şarkıda buluyorum ne zaman tazelemek istesem ikimizi.
yitirmemize mani olan şarkı. yitirmeden dinleyiveriyoruz beraberce.
''güzel günlerimizin bittiğini sanma.'' diyor daha ne olsun.
bana bu şarkının getirisi çok. bu şarkının yeri çok ayrı.
şarkının klibinin güzelliğini geçtim, sözleri o kadar anlamlıydı ki; unuttuğum, önemsemediğim, ama çok değerli olan bazı şeyleri hatırlatmıştı bana. ailemi nadir arardım, ananemi, dedemi... onlar aramadıkça aramazdım açıkçası. onları sevmediğim düşünülmesin, aksine canımı veririm hepsi için. zaten bu hayatta yaptığım ve yapmadığım çoğu şey onlar için. onlar üzülmesin diye okudum. onları gururlandırayım diye hep uğraştım bunca şeyle. onları utandırmak en son istediğim şeydi. her kararımdan önce kendimi değil onları düşündüm, aklıma hep onlar geldi.
ama işte gurbette okuyunca insan, bir de daha önceden yitirmediysen sevdiğin birini, önemsemiyorsun. zaten onlara bir şey olmaz diyorsun. onlar doğduğumdan beri vardı, onlar güçlü ve beni seviyorlar, beni yarı yolda bırakmazlar, beni burada bırakıp gitmezler...
bu şarkıyı iyi ki yaptılar. bu şarkıyı günde 10 20 kere ağlayarak dinledim ki ağlamazdım ben pek.
bundan 9 ay önce memleketime döndüğümde bu şarkı sayesinde hep ailemle oldum. ananeme, dedeme hiç uğramadığım kadar uğradım, sarıldım her fırsatta.
bir daha ki gelişim dünyalar tatlısı ananemin tabutuna sarılmak için olacaktı. bu şarkı sayesinde hiç olmadığı kadar ilgi gösterdim onlara. bu şarkı olmasaydı hayatın akışına kapılmış, arkadaşlarla goygoy yapacak, aileme zaman ayırmayacak, durup düşünmeye zamanım olmayacaktı. bu yüzden içim biraz rahat.
dedem artık yalnız başına... her fırsatta arıyorum kendisini. gerçekten yitirmeden anlamıyor insan. sevdiklerimiz yolun sonuna geliyor. yakın durmak zor geliyor evet ama gerçekten en zoru yalnız olunca...
çok etkileyici bir pinhani şarkısıdır. bilhassa "annen baban kendi çapında / abin bile kırk yedi yaşında" kısmında dehşete düşüyorum biraz. abim hiç kırk yedi olmamalı sanki. o hep çocuk ben hep bebek kalmalıydım sanki.
