hayat, kar altında kalan bahar
çiçekleri üzerinde ölüyor en bereketli ağaçlar
üretkenlik dört duvar arasında
kar yağıyor bahar dallarına
üç bin yıllık hayatın bilgesi
sevene acı veren, bedeni bal ülke
işıklarının ardından solup gidiyor insanlar
kar yağıyor güneşli kirpiklerine
yalnız sevda ve kocalma hüznünü yakıştıran ozan
karşında bir sigara içip ölebilirdik
ilk sen mi soldun böyle uzak toprağından
karadeniz'de yatanlar, adları yitik
boyna dolanan kent, magosa kalesi
hepsi sayılsa tüm bir tarih mi
hayat, kar altında kalan bahar çiçekleri
yazın tek tük meyva dallarda
kim doyacak, kim doyuracak
