7. gece
uykudasın
belli ki bir rüya görüyorsun
belli ki atıyorsun gözlerini öteye
nirengisinde yağmur damlaları taşıyan
yorgun umutlarımdan gökyüzü örüyorsun
efkârlı bulutlara karışan yoksulluğum
nasıl da yeşeriyor hüznün dikenlerinde
uykudasın; belli ki bir rüya görüyorsun
sana bir tahtırevan saklıyorum içimde
öldüğümde tabutum olacakmış yokluğun
yine de beni her gün dağların arasından
o kaybolan resmini bulmak için uzakta
o sende aradığım yâra götürüyorsun
ansızın çıkıp gelen çocukluğum, gençliğim
yakama sarılıyor ölü hoyratlar gibi
yüzünde biraz keder, gül kurusu, muamma
uykudasın; belli ki bir rüya görüyorsun
biz seninle iki kır türküsü, iki gezgin
sesim ki, hep müptelâ o yankılı sesine
çiçekli bahçelere kalbimden yürüyorsun
ben sende varıyorum tutkular vâdisine...
