mest eden o makamıyla, ne derinden bir şarkıdır bu şarkı.
Yine bir gülnihal
Aldı bu gönlümü
Sim ten gonca fem
Bibedel ol güzel
Ateşin ruhleri
Yaktı bu gönlümü
Pür eda pür cefa
Pek küçük pek güzel
Görmedim kimsede
Böyle bir dilruba
Böyle kaş böyle göz
Böyle el böyle yüz
Aşıkın bağrını
Üzmeye göz süzer
El aman pek yaman
Her zaman ol güzel
edit: başlık başıma kaldı.
şarkı ile kısa bilgi o zaman.
bir dede efendi ıslak imzası vardır eserde. rast makamındadır. her dinlendiğinde şu sol taraftan ince bir sızı verir insana. ve sonrası, buğulu buğulu.
rivayete göre, dede efendi'nin daha önce gülnihal adlı bir kadına aşık olduğunu, acılar çektiğini; tam unuttum derken başka bir gülnihal'e aşık olduğunu anlattığı şarkısıdır.
Bir rivayete göre, dede efendi ve dünyada önde gelen bestecilerle bir sarayda yediği yemek sırasında bestecilerden birinin dede efendi' ye sorduğu "Sizin çok güzel besteleriniz var, fakat hiç valsınız yok. Neden ?" Sorusu üzerine Dede Efendi nin bu şarkıyı o anda bestelediğine inanılmaktadır.
ortaokulda flüt ile o kadar çok üflettirildi ki; notaları hala hafızamda. çıkmıyor.
sol si la re mi fa sol (2)
sol fa mi sol fa mi re mi fa mi
sol fa mi sol fa mi si si si
diye gidiyor işte aklımın derinliklerinde. gerekli mi, pek değil sanki. ama barış manço'dan dinlerim o ayrı.
