yıllarca önce ben,
şikago buğday borsasının çalışma yollarını incelerken,
bütün dünyanın buğdayını oradan
nasıl yönettiklerini birden kavradım ama
gene de bu işi pek anlayamamıştım kitabı bırakırken elimden.
ve şöyle deyiverdim:
başım belada.
hiçbir öfke yoktu içimde
ve adaletsizlik de değildi
beni korkutan.
yalnız, bu iş böyle yürümez, bunların yaptığı gibi!
düşüncesi doldurdu kafamı.
gördüm ki, bu adamlar,
yaptıkları zararla yaşıyorlardı, yararla değil.
gördüm ki gene:
ancak suç işleyerek sürdürülecek bir yoldu bu,
çünkü zararınaydı çoğunluğun,
öyle ki,
aklın her başarısı, her keşif, her buluş,
daha büyük kötülüklere yol açacaktı açsa açsa.
o sırada böyle düşündüm ben,
öfkelenmeden, oflayıp puflamadan,
buğday pazarını ve şikago borsasını anlatan kitabı
önüme koyarken.
