iki kişinin camide ki dialoğu:
x: yav çok utanıyorum ama ben bazı sureleri bilmiyorum. onlar okunduğunda ağzımı pynatıyorum.
y: ben hiç bişey bilmiyorum, sürekli gözlerimi oynatıyorum bak tilivili livilili..
x: aa aklını kaçırmış..
y: şşş allah duyucak!
şimdi bu komik mi allahaşkına? biz bu tarz esprileri ilkokuldayken yapıyorduk birbirimize. bu yüzden bu adamı beğenip gülen kişiler de sanırım bu yaş civarlarında kişiler. mavi önlük beyaz yaka kombinasyonu. hadi bakalım, elim sende!
bazıları tarafından beğenilmeyen karikatüristmiş efendim. kabul, herkes tarafından beğenilmeyebilir ama beğenenleri de " ıq sü 50 60 civarlarında olanların beğendi, ilkokul çocuklarının sevdiği" diyerek aşağılamak senin ne haddine lan. ne malum, esprileri sen anlayamıyorsun? **
türk karikatürünün molierei. geleneksel mizaha karşı absürd mizah anlayışını getiren ve gelenekçiler tarafından tabir-i caizse mizah bu değil diye eleştirilen karikatürist. şimdiden ismi bir abidin dino bir behiç pek gibi karikatür tarihimizin mihenk taşlarıyla beraber anılmaktadır.
takdir ettigim, cok basarili bir karikaturist. fakat anlamadigim bir sey var arkadas. tamam cok kaliteli esprileri var bu adamin, hayatin icinden, guluyoruz geciyoruz. hepsine tamam. ama bu esprilerin aynisini, veya ayni paralelde gelisen baskalarini ben yapsam, gelip sozluge yazsam hatta abartip bir dergi filan cikarsam, herkes dalga gecer, "iyyy igrenc, bu ne boyle amk" der gecer anasini satiyim. yani illa benim yapmam gerekmiyor, baskasi yapsa da ayni sey olabilir. yani biraz da insanin geldigi yerlere kimler sayesinde geldigi ve cevresi onemli, bunu anlatmak istiyorum. basta da dedigim gibi, gercekten basarili bir yazar-cizer. ama o diyince "muthis, muhahah", ben diyince "iyyy oeh" olmaz ki.
adamin esprisini isim vermeden bi yerde yaptim, "iiiyyy igrenc" dediler.
ertesi gun baska bir yerde kaynak belirterek yaptim, "muahaha supersin lan ibne" dediler.
biz boyle bir toplumuz arkadas. her seyde once "etiket".
adam ve kadın çarpışırlar:
a- pardon hamfendi çok özür dilerim. tanışalım mı? adım tahsin.
k- önemli değil beyfendi. ben de ayten. menun oldum.
a- aaaaaa! siz g.tü boklu ayten değil misiniz?
k- saçmalama be adam! ne alakası var?
a- dur bakiim. one, two, three, four, five, six, seven, eight, nine, ten. götü boklu atyen! vallaha da osunuz.
aslında komikliğini karikatürleri güzel çizmesinde ya da esprileri yakalamasında olmayan karikatür insanı. onun bizi yerlere yatırtan komedi özelliğinin temelinde karikatürlerindeki doğal tiplemelerin en doğal tepkileridir. genelde en son balonda yer alan ve espri niteliği taşımayan bu sözler karikatür bir pastaysa pastanın tepesindeki çileği oluveriyor..
karikatürlerindeki diyaloglarda özellikle son cümleyle okuyucuyu bi anda ters köşeye yatıran ve yaklaşık bin kadar karikatürünü okuyup yarıldığım karikatüristtir.
muhteşem bir zekaya sahip, harika insan. esprilerindeki sadelik ve içimizden biri oluş, insanı yarıp parçalıyor. hayran olduğum nadir insanlardan.
-siyah uzun saçlı biriyle ilişkiniz var
-aysel...!!
-ailesinden biri ilişkinize karşı çıkıyor....
-abisi nusret!
-yüzünüze bişey atmış bu adam
-yumruk!!...yumruk attı.
-ama siz eğilmişsiniz
-evet aysel'e geldi yumruk
-sonra siz bişey atmışsınız
-tokat!!..ben de tokat attım!
-ama o da eğilmiş...
-evet tokat da aysel e geldi!
-sonra bir kargaşa olmuş...
-abisiyle aysel'e daldık
-biraz gerizekalısnız galiba
-öyle mi çıkmış!..
-yok bu benim şahsi kanaatim.
