yht ile gidip gelmekten beyin sarsıntısı geçirmek üzere olan bir kişilik olarak, en son akşamki binişimde, karşılaştığım olaylar sonucunda karar verdiğim durumdur. dört kişilik koltuk sırasında, yedi kişi oturduğumuz yetmiyormuş gibi, çıkan sesler de ayrı bir rezaletti. biletimde bayan yanı yazmasına rağmen çocuklu bir adamla oturdum. üstüne üstlük bir de koltuğumuzun aradaki kolunu kaldırıp, araya hiç susmayan devamlı bağıran, bu işkenceye katlanmak için kulaklığımı takıp, müziğin sesini sonuna kadar açıp, gözlerimi kapatıp, burnumu da cama dayayıp, uyumaya çalıştığım esnada, durmadan dürtükleyerek bir beni sıçratan bir canavarı oturttuk. hemen aynı sıradaki koltuğumun diğer tarafında, zavallı bir kızcağızın yanına, şişmanca bir kadın ve iki çocuğu tıkıştı. yahu 10 tl daha ver rahat git be kardeş. üç çocuk aynı anda çığlık atarken arkadaki şapşal kız da bağıra bağıra cep telefonuyla konuşuyordu. ve ben yüce tanrıma bu yolculuğun bitmesi için yalvarıyordum. aynı hadiseyi sabah belediye otobüsünde de yaşamıştım. içimde şiddet duyguları uyandı bugün. **
devamlı aynı filmlerin ve penguen belgeselinin izletilmesinin yerine, toplum içindeki davranışların nasıl olması gerektiğini anlatan bir belgesel izletilse bir nebze olsun engellenebilir diye düşündüğüm durum.
