Yoruldum, patron. Yollarda yağmurdaki bir serçe kadar yalnız olmaktan yoruldum. Yanımda hiç arkadaş olmamasından bıktım. Nereye gideceğimizi, nereden geldiğimizi söyleyecek biri. insanların birbirine kötü davranmasından bıktım. Her gün dünyada hissettiğim ve duyduğum acılardan bıktım. Çok fazla var, sanki her an için kafama cam parçaları batıyor. Anlıyor musun?
Yeşil Yol ·
Babamla beraber izlemiştik. Babam 2000li yıllardan kalma gazete hediyesi olarak almıştı bunu, yıllar sonra izleyelim demişti ve çizik cd nasıl olduysa çalıştı, açtık ve izledik.
Son infaz sahnesinde gözlerimin dolmasına rağmen babamın yanında ağlamaktan utandım, içime attım.
O gece yatarken de hüngür hüngür ağlamıştım. Bir de gerçek hayatta da öldüğünü öğrenince bir hafta ölü gibi gezmiştim. Bana en çok tesir eden film bu filmdir.
Stephen king in bir baş yapıtıdır. Kitabı daha bir hoştur. Biraz bilim kurgu var ama bazı sahneleri gerçektende duygulandırıyor. Mesela John coffey nin idam sahnesi ve son dileği olan mısır ekmeği istemesi ağlamıştım resmen.
