Bu sene saçımın tamamına değil ama saç uçlarıma renkli ombreler yaptırdım. Önce pembe, sonra mavi. Şimdi sarı kullanıyorum. Hafta sonu gittiğimde yeşil yaptırmayı düşünüyorum. Saçın tamamına değil de sadece uçlarına kaptırınca çok tatlı oluyor.
Bir aralar sahip olduğum saç rengi. yarısını boyadım tabii, saç köklerimi kaybetmek ağır depresyon nedeni olurdu benim için* açıcı kullanıldığı için cesaret edemedim.
turkuaz olması gerekirken skalada olmayan bir yeşil elde ettik. sonra morfose'a geçtim. ucuz bir boya. fena değildi.
sonra büyüdüm ve kına yaktım saçıma. +60 yaş koyulmuş gibi omzuma.
insanda kusma ihtiyacı hissettiren saç rengi.. özellikle kezbanların ve ergenlerin boyattığı renk.. bütün gün ortalıkta kurbağa kafa olarak dolaşırlar.. iğrenç böğğ.
canlı, fosforlu bir yeşil olmadığı sürece sorun yok. böyle küllü, soluk, yıpranmış bir yeşili seviyorum. lakin kendimi biraz garip hissettiriyor. nasıl anlatsam, yeşil saç sonuçta maviye pembeye benzemiyor.
yarın veda edeceğim, üzgünüm. fakat maviyi yeteri kadar aldattım yeşil. seni de seviyorum ama kalbimin sahibi mavi. bekle desem bekler misin yeşil? geri döneceğim.
maviye boyatmak istediğim saçımın mavi rengi emmemesi üzerine sahip olduğum saç rengi. ilk gördüğümde şok olmama rağmen şuan ciddi anlamda hoşuma gitti. aslında tam yeşilde değil taban yeşil arada önceki saçımdan kalma maviler, kendi doğal saçım ve sarılar var. çok hoş oldu sözlük çok mutluyum şuan.
iyidir, güzeldir, mis gibi renktir. farklı olma çabası değildir ve kesinlikle yapay durmaz. zira yeşil kadar doğal olan bir renk var mıdır? doğanın bütünü zaten yeşil. asıl farklı olan renkler platin sarı ve şarap kızılı gibi sert renklerdir. kimseye yakışmaz, doğada bulunmaz ama ısrarla yaparlar ve herkes yaptığı için göze doğal gibi gelir. sonra buraya gelip mavi, yeşil, pembe, mor saça "doğal değil bu yeaa" derler. bütün boyalar doğal değildir ama manic panic kullanılıyorsa vegan ürün olduğu için kimyasal diyemeyiz. papatya özünden yapılan saç boyasına da gayet doğal diyebiliriz.
dikkat çekme meselesine gelince, evet bizim ülkemizde alışılagelmiş renklerden değildir. ama bir insan renkleri sevdiği için ve kendine yakıştırdığı için bunu yapıyorsa amaç dikkat çekmek değil, öz mutluluktur. sürekli millete şu şöyle bu böyle diye eleştiride bulunmak yerine, hiçbir şekilde diğer insanlardan ayırt edilemeyecek bedeninizi eleştirin. farklılaşma sürecini değil de herkesleşme sürecini eleştirin. herkes aynı kafadaysa bu herkesin sorunudur.
