altın rengi kapağı olan, sürülünce önce pembe daha sonra gittikçe koyulaşıp en sonunda kırmızı renge ulaşan sihirli arap rujuydu. ayrıca kolay kolay çıkmazdı... hala var mıdır? merak konusuddur.
(bkz: ukte doldurmanın verdiği müthiş haz)
annemin vardı bir zamanlar, ben 5-6 yaşlarındaydım. bir gün sinsi sinsi odasına girip o ruju sürmüştüm. aynada baktım kendime, hevesimi aldım. sileyim dedim, çıkmadı lanet olasıca şey. dudaklarımın kenarına da bulaştırmıştım üstelik sileyim derken. annem görecek diye ödüm kopmuştu. nitekim gördü de.. ama sadece, "naaptın sen öyle, palyaçoya dönmüşsün" dedi ve güldü. bu da böyle bir anımdır.
