halasının can'ıdır. belkide kendi çocuğum olsa bu kadar sevilmez denilen, onun için herşeyi göze alabileceğiniz yegane varlıktır.
yok ki daha ötesi. canım diye sevdiğin ağabeyinin biricik can'ıdır.
efenim ozlenir bu.. webcam araciligi ile gormek istersiniz.. lakin yuzunu sabit tutmadigindan bir turlu goremezsiniz.. bi bakarsiniz fareyi almis kemiriyo, onu elinden kurtardiklarinda mause pad'e yapisio.. onu da aliyorlar bu kez klavyeye iki elle vurmaya baslio en son webcam' e tekmeyi koydu, goruntuyu yok etti de o da rahatladi biz de.. kime cekti lan bu?
canı, ciğeri yiyilesi; uğruna ölünesi. hele bir de tıpatıp size benziyorsa ''ulan benim imkanlarım yoktu, seni bu memleketin plaboyu yapmazsam bana da dayı demesinler'' cümlesi beynnize yuva yapar.
(bkz: sevilir ki bu)
sığınaktır bazen. hayatın kötü gittiği zamanlarda sığındığınız bir sığınak. o minicik eller, o parıldayan gözler, size tekrar kaybettiğiniz yaşama sevincini verir. o küçücük varlık o kadar büyük bir destek olur ki size bilmeden.
aile bireylerinden genellikle sizden küçük olanlarının ve bir şeyinizin çocuğu olanların sizin gözünüzdeki statüsü.
kardeşiniz yoksa ve birinci dereceden bir şeyinizin bebesiyse pek kıymetli olur. pek bir seversiniz. fakat akla zarar türleri vardır. tuttuğu takım herkaybettiği maçtan sonra arayıp;
halaaaa maçı kaybettik. şeklinde zırlayabilir. yahut okuldan kaçıp arkadaşına araba çarptığında oradan da kaçıp puştluğunu katlayan türleri vardır. karakoldan arandığınızda kafa göz dalmak istersiniz ona, fakat daha 12 yaşında neresine dalacaksın.
boylarına bakmadan depresyona girerler. bir de sürü psikolojisine... sürü psikolojisini sürüden ayrı yaşayıp kurda yem olurlar. siz atıl kurt hesabı atılır kurtarırsınız filan. kendinizle çelişirsiniz, koyun muyum, kurt muyum felan derken. bazen de ölürler el kadarken... sıkı sıkı sarılmadığınız için göte gelmiş hissedersiniz kendinizi muntazaman.
o anda farkında değilsindir ama uyumaktasındır... sabahın köründe ve uykunun en tatlı yerindesindir ve kıçında pireler üçüşmaktadır, yastığın dikiş izleri olabildiğine yüzünde iz yapma amacındadır ve ağzından salyalar akmıştır... ama bunların hiç birinin farkında değilsindir çünkü mışıl mışıl uyumaktasındır...
işte böyle bir uykudayken yeğen gelmiştir dibine kadar*. ve avazı çıktığı kadar bağırarak: "- amcaaaa!!!... uyuyonmuuu???" der ve hemen ardından yanağına sıkı bi şaplak yapıştırır ki rüyandaki bütün camlar kırılmıştır...
gözünü açtığında hala şimşekler vardır, ve sana salak salak bakan iki göz daha vardır*...
ve şunları der:
yeğen- amca uyuyonmu? m m m- yok... artık uyumuyom...
yeğen- tamam amcaa. m m m- ?!?? (%&/Q@€i>£#$½#)...
yiğen, dünyanın en tatlı yiyeceğinden bile daha tatlı, olmaması halinde büyük bir eksiklik hissi oluşturan, alışıldığı zaman bağımlılık yapan muhteşem bir varlıktır.özellikle 0-6 yaş arası olanlar tadından yenmez.
"daha güsel bi şey var mı bu dünyada" dedirten varlıklardır. kız olması da ayrı bi tatlılık katar kendilerine. "bi tek ben doğurmadım" lafını ettirir size ulu orta yerlerde, o kadar yani. anlatılmaz, yaşanır bir durumdur özünde.
anne yarilari oldugum, bir gulusleriyle beni dunyanin en mutlu insani eden, canlari yandigi haberiyle dunyamin kararmasi bir olan, canimi ugurlarina feda edebilecegim, elimde buyuyen, ozledigim kizlarimin bana gore olan akrabalik durumlari.
