Bir buçuk aydır sahip olduğum. Ömrümde gördüğüm en güzel ve sevimli yaratık. Her gün göremesem de ne kadar süt emdiğini, gazını çıkarıp çıkarmadığını, güzel uyuyup uyumadığını gün aşırı öğreniyorum. Öğrenmezsem çatlarım.
insan kendi çocuğunu sever herhalde, sahip değilim bilmiyorum ama. allahım belki sürekli görmediğim için çocuğu alıp yutmak istiyorum. özetle başka bi sevgidir. *
dünyanın en zor varlıkları. her zaman senle beraber olamadıklarından huyunu suyunu bilmezler. e insanlık hali, gergin de olabiliyoruz. bunlarla saatlerce tepindikten sonra 5 dk sigara molasına bile izin vermiyorlar. koşun balkondan bakın, biraz sonra bir koyun sürüsü geçecek dedim. niyetim ders seçmeden önce programa bakmaktı ama gel gör ki geri döndüklerinde insafsızca saldırıya geçtiler. 2 taneler lan baş edemiyorum. siz görürsünüz, ben de aynısını siz çizgifilm izlerken yapıcam dediğimde bir durgunluk oldu ama yine de korkuyorum bu sevimli, küçük insanlardan.
hem en büyük mutluluk yanıbaşınızda olan hem en büyük üzüntünüzdür.hayalini kuramadığınız çocuklarınızın yerine koyarken içiniz acısada kokusunu içinize çeke çeke seversiniz.bal damlası gibi. kocaman gözlerle pırıl pırıl masum bakar sen hiç büyüme küçüğüm.
ilköğretime gitmeyeni evde mevcutsa, oğlak burcuysa, afacansa, cana yakınsa, kendisine gülmek yakışıyorsa **,sensörlü lambaya ellerini başının üzerine kaldırıp bılı bılı diyerekten yakmaya çalışıyorsa***, sabah sabah gelip tusubasa izliycem diyorsa, istediği bir şey olmayınca yere yatıp ağlamaya başlayınca "hadi mertcan saklambaç oynayalım" sorusuna " ilk sen yum diyorsa,yumduktan sonra dayı ben saklandım diyorsa *, yeni doğan kardeşine on beş şarkıyı iki dakikada söylemeye kalkışıyorsa, hele bir de size dayı diyorsa tadından yenmeyendir.
öyle bir sevgi besliyor ki insan yeğenine, öz evlada beslenen sevgiyi tanımlamak imkansızlaşıyor. yani yeğen bu kadar seviliyorsa, insan kendi çocuğunu severken sakat bırakır herhalde.
elinden tutup su birikintisinden atla dediğinizde inatla suyun içine atlayalandır. 3.5 yaşlık minicik parmaklarıyla boyama kitabını ciddiyetle boyayandır. istediği oyuncağı almadığınızda tokat yağmuruna tutabilendir.
anaç yönünüzü ortaya çıkaran abla/abi veledi. bir de büyümeye başlayınca durmuyorlar, yaşlandığınızı hissettiriyorlar size. *
bugün film seyredecektik bizimkiyle. başka şehirlerde yaşadığımız için ara ara yapabiliyoruz, o yüzden de kıymetli oluyor. lakin ödevlerim çoktu, erken biter sandım olmadı. söz de vermişim bir kere. bekle dedim mecbur, bekledi yavrum. baktım saat 2'ye geliyor, ödevin de biteceği yok. neyse dedim kapattım defteri kitabı. baktım, gözleri kapanıyor çocuğun. istersen yarın seyredelim dedim ama kabul etmedi. yüzümü soğuk suyla yıkarsam uykum kaçar bence teyze dedi. yavrım benim. yıkadı vallahi, ben de öptüm soğuk yanağından.
filmi koyduk, yatağa uzandık. 20 dakika geçti geçmedi ki uykuya daldı.
7 yaşındaki yeğenim "dersime odaklanmam için beethoven'ın 9. senfonisini açar mısın dayı?" dedi. kaytarmak için uydurduğu bahaneye bak diye, açtım müziği ve çocuk gerçekten it gibi çalışmaya başladı.*
can verilesi kardeş çocuğudur.
her hareketi, her bakışı, anlamsız her sözcüğü dünyanın en güzel şeyiymiş, sanki bir mucizeymiş gibi insanın içini taşıran varlıktır. kendi çocuğun gibi sevmektir. candır.
