ateri salonunda günlük şimdiki parayla 1tl'ye ve boş olan saatlerde de ateri oynama şartı ile yerleri silmek, tel çeken, jeton düşüren çocukları ispiyon etmek maksadıyla ateri salonunda çalıştım.
karnemdeki kırıklar nedeniyle tam 1 gün boyunca kaportacıda çalıştım.
kullanmadığı oyuncakları ve kendi yaptığı inci boncuğu satmak. öyle değil lan, çekilişle veriyordum ben. kazı kazan mantığı. ama numaraların üstünü kurşun kalemle karalıyor, çekiliş yapmak isteyenlere de seçtiği yuvarlağı silgiyle sildiriyordum.
daha kendimi yetişkin saymasam da ben de bir çok işle uğraşmıştım sözlük. bir kaç tanesi ise anlatılasıdır.
1) demircilik: amca yanında gerçekleştirdiğim bir işti. bu yüzden hiç zorlanmadım. sabahın 10 unda kalkıp giyinip, saçlarımı tarayıp 10.30 da sanayide olurdum. sanayiye de özel arabayla gidiyorum o derece. babam götürüp bırakırdı sağolsun.
2)sıhhi tesisatçılık: bizzat kendi çabalarım sonucunda bulduğum bir işti. öncesinde baya aksiyonlu başlamıştı, ilk günlerde çalıştıkları yerlere götürüp getir götür işlerini yaptırıp bir de canları sıkıldı mı maytap geçiyorlardı* ordaki görevim de buydu. fakat bir iki gün sonra babam çok yorulduğumu düşünerekten ustayla konuşmuş küçük bir dükkanları vardı gün boyu güneş gören orayı beklemiştim diğer beş günde. zaten ilk hafta yövmiyesi olarak beş tl alınca küfrede küfrede bırakmıştım işi.
3) sonunda kendi işimi kurmanın zamanının geldiğini düşündüm ve cumaları kurulan evimizin yakınındeki pazara el attım. iş de suculuk... yanıma bir arkadaşımı da alarak gittik pazara ama nasıl utanıyoruz sanki herkes bize bakıyor gibi. ilk sen bağır yok sen bağır tartışması yaparken sikerim ulan sular ısındı diyerekten avazım çıktığı kadar bağırdım: !buuuz giibiii çeliiiik gibiii su var suuuu!!' yaşlar da 7 8 bizim arkadaşla neyse biz alıştık satışlar tam iyi gitmeye başladı derken başımıza mafya musallat oldu. mafya dediysem de pazar mafyası işlerini sevimliliğimizle ellerinden aldığımız doğulu çocuklar işte... yolumuzu kestiler gidin buradan falan tabi biz de tamam dedik ne bekliyordunuz ki 7 ve 8 yaşındaki çocuklardan. yine de öğlen sonuna kadar yaptıpımız satışlardan birer yarım ekmek köfte parası çıkarmıştık ayransız ama. afiyetle onu yedik ve suculuk hayatımız da bitmiş oldu.
4)sporcu kağıdı satma: evet belki en iyi parayı kazandığım işlerimden birisiydi ve en uzun süren işim. öncelikle ütme denen yolla kartlarımı çoğalttım, akıllı ortaklıklar kurup kar elde ettim epey bir kart miktarına da ulaştıktan sonra da işin en önemli tarafı pazarlama. bir uyanık ben değildim serbest pazar ortamı ve başka sermaye sahipleri de mevcuttu. örneğin bakkal gibi ya da başka kart satan diğer çocuklar gibi. diğer çocuklar meselesini sahip olduğum mahalle takımı kaptanlığını kullanaraktan sindirdim. bakkalla yarışırken de -bilirsiniz bakkallar altı kart verir ve bir sakız çıkar o paketin içinden- daha çok kart verme yolunu seçtim o 6 kart verirken ben 10 tane veriyordum. işte böylece mahallede tek el oldum ve iyi para kazandım.
daha sayabileceğim kartonculuk, tenekecilik gibi bir sürü uğraş var ama onlar hijyenik sayılmazlardı o yüzden onları anlatmıyorum sözlük.
hayal kurup gerçek diye satmak.ilkokulda barış manço benim dayım diye herkesi inandırmıştım mesela.
velakin türk ticaret kanunumuz bunu ticari iş olarak nitelendirmemiştir.
Para kazanma hevesiyle giriştikleri işlerdir.
En önemli işim bakkal işletmekti. (Halihazırda çalışıyordum zaten. Babam rahatsızlandığında yaklaşık 2 ay kardeşimle tek başımıza idare ettik) Orta sondaydım. Az daha bilim adamı olamıyordum.
ilk işimse okunmuş mecmua satmaktı. Sinema önünde satardım. ilkokul 4 zamanıydı yanılmıyorsam.
Sonra su sattım sıcak yaz günlerinde. Orta1 i bitirdiğim yazdı.
Üniversite zamanı da loto oynatıp, kitap ve fotokopi satardım. En iyi parayı lotodan vurmuştum ne yalan söyleyeyim.
