hayatin, kaderin pek adil olmadigina inanmaya ba$lar insan. yetim olmak o kadar farkli bir yalnizliktir ki hele yetim dogmak..
bir aile du$unun, 26 sene boyunca sicak evlerinde gulumseyerek dola$acak, minikcik ellerini halinin uzerinde gezdirecek bir yavrunun hasretini ceken bir aile. ve tam bu 26 senenin ardindan bu buyuk mutlulugu tatmaya ramak kalmi$ken, bir gece yarisi babanin kalbinin durmasi, annenin korku dolu cigliklarinin yankilanmasi. tum bunlardan tam 1 hafta once alinan bir kamera ile babanin karni $i$ anneyi cekmesinde ki amac, bebek buyudugunde ya$lari bir hayli ilerlemi$ olan aile hakkinda uvey gibi bir du$unceye du$memesi. baba hayattan gocup gittikten 3 hafta sonra dunyaya gelen bir bebek. muhtemelen agzindan cikacak ilk kelime "baba" olmayacak. omrunun sonuna kadar baba sevgisinden hakli payini alamayacak, zaman zaman buyuk ve tarifi pek mumkun olmayan bir yalnizlikla titreyecek vucudu. okula ba$ladiginda ogretmeninin futursuzca sordugu "baban ne i$ yapiyor?" sorusuna "benim babam yok" diyecek yada bir yalan savurup kendisini de inandirmaya cali$acak bu yalana. zor, cok zordur yetim dogmak.**
