Özellikle genç yetişkinler üzerine yük olan farkındalıktır.
Kendine ait sorumluluklarını en iyi şekilde yerine getirmenin mutluluk getirmeyeceği bunlardan biri mesela. her şeye yetişemeyeceğini, müdehale edemeyeceğini, her şeyi kontrol edemeyeceğini idrak etmek zaman zaman mutsuz ediyor.
Bir yerde güçsüz, aciz olduğunu farketmek de diyebiliriz.
En iyi öğretmen de olsan kendi çocuğunun bile eğitimine müdehale edemiyorsun bu sistem içinde. Bir şekilde ayak uydurmak zorundasın.
Etrafındaki insanların, yakınlarının öngöremediklerine kahrolmak da bir başkası.
Mor lahana suyunu sirkeye dökersen pembe olur, sen mavi yap diyorlar, mümkün değil diyorsun, olur olur yaparsın deyip gidiyorlar gibi. bilgisizliklerine, olmazı oldurmak istemelerine, senin de onların dediğini yapmak zorunda olduğuna lanet ediyorsun.
Bim ateri getirecek dediler herkes ayağa kalktı. Mesele ateri değil, eskiye özlem. Eğlence, eğlence gibiydi. Şimdilerde eğlendiğini sosyal medya üzerinde göstermezse eğlenemeyen büyük bir çoğunluk var. Paylaşım yapmazsam yaşadığım anlaşılmaz korkusundan herkes her anını, mahremini ortaya sunmaktan bir hal oldu. Yoruldu. Bu mu eğlence!
Buraya yazacak daha çok şey var da şimdilik bu kadarını yazmak yetti.
iyi idare ediyoruz bence bu hayatı bu şekliyle…
yıllar bir boksörün ardarda saydırdığı yumruklar gibi hayatımızı biraz daha çekilmez hale getiriyor. beşeri ilişkilerde yediğin kazıklar çin işkencesinde dazlak kafana damlayan su damlacıkları gibi. zamanla o bir gramlık damla sana bir ton ağırlığındaymış gibi geliyor. yaşamak, insanlarla uyum içinde birarada olmak çok zor bir zanaat ve bunu başarabilenler gerçek zanaatkarlar. bu hayatta ya gamsız olacaksın ya da zengin. ya aklını kaçıracaksın ya da yorulduğun zaman çok uzak diyarlara kaçabileceğin servetin ve de cesaretin.
