yeter deseniz bile yemek koymaya devam eden anneannenin kızıdır. annem de annesinden görmüş denilen durumdur. bayram yemeklerinde anneanneniz tabağa yemek koymaya devam ettikçe aynı annem dersiniz içinden. ikisi de ana yüreği değilmidir zaten. onlar gibisi yoktur. Allah başımızdan eksik etmesin.
artık yıllar geçtikçe ' yeter' dedikten sonra ne kadar daha yemek koymaya devam ettiğini öğrenirsin. sonra da yeter kıvamına gelmeden ' anne yeter' dersin. anne buu.. biraz daha koyar.işte o yeter sana.
benim annemdir. yazın verdiğim onlarca kiloyu geri kazanmama sebep olmasına rağmen kızamıyorum, sesimi çıkaramıyorum. uzak kalındığında anlaşılıyor değeri elbette, anneyi de yemeklerini de nasıl özlüyor insan...
beni çileden çıkartıp sinir olmamı sağlayan annedir yeter desem bile ısrarla yemek koyar ve "yazın pc başında oturmaktan bi deri bi kemik kaldın ye yavrum ye" der ve hiçbişey yemeden sofradan kalkmama yeten ve artan annedir. **
gençlik yıllarında çok sinir olunur. fakat üniversiteyi başka bir şehirde okuma durumunda kalan bir kişiyi 'keşke annemin yemekleri olsa da hepsini yesem' şeklindeki bir düşünceye sevkeder *.
metabolizması çok hızlı çalışan, çok yediği halde kilo almayan çocukların anneleri tarafından benimsenmiş davranış. tabii çoğu durumda anlatamazsınız anneye metabolizma hızını falan. siz anlatırken o dolduracaktır tabağı.
evlendiğiniz zaman çok arayacağımız davranış. bir anne eğer siz doymadıysanız kendi payından bile size verir. onun için önemli olan sizin doymanızdır. ancak karınız veya sevgiliniz; dahada sizin tabağınızdakine göz diker. ah ulan ah ana gibi yarmı var bu dünyada.
evet evet, her evde bulunan bişeydir o. bütün evlerde vardır ondan bi tane.
ama benim ki istisna sanırım. koyacağına geri alıyo. kilo alıyomuşum sağlığım bozulurmuş. peeeh can boğazdan geçer diyorum inanmıyo bana annecim. ahaaa bi laf daha soktu sayın seyirciler.
