hemen hemen her filmde gözlemlediğim durumdur bu efenim. çok nadir çıkan istisnalar dışında fakir insan rolünü oynayan herkes mal. hem de en yaşlısından en gencine kadar. esasında bu sistem yanlısı bir çizgide duran senarist ve yapımcıların bok yemesidir. onların başının altından çıkıyor bunlar hep.
koy filme bi fakir aile, ohh mis! yaptır türlü salaklıkları onlara. kızı gitsin zengin piçin birine versin, oğlu gitsin bi fabrikatörün kızına aşık olsun, damadı gitsin torbacı olsun, bunların anneleri gitsin evi tefeciye ipotek etsin... vs. bunların hepsi, filmlerin çoğunda görülen şeyler. zorlayın hafızanızı azıcık, hatırlayacaksınız tek tek. ne alıp veremediğiniz var lan fakirlerle? o şekilde gösterdiniz madem, bari sınırda bırakın bunu anunagoyyim! ailece mi mal yapılır lan o insanlar? bi tanesi de akıllı olsun da ailesini kurtarsın. ama nerdee. herifler "bize gelişi bu abi, alayı mal olacak" der gibi senaryolar yazmışlar. sanki çok matah bir iş yapmış gibi. yazıklar olsun lan hepinize! tükmüğümün paratonerleri n'olcak.
çocukken beni derin düşüncelere gark eden olay.
şimdi şöyle biz de fakirdik ama bu filmlerdeki aileler gibi mal değildik. biz fakir miyiz değil miyiz diye düşünürdüm.
çocukken de işsizdim(hüzünlü bi' şekilde gülümser ve uzaklara dalar).
