bu aralar yine eski angee gibi her şeye, herkese hayır demeye başladım. default mode'um "hayır" yani. napıyım ki şartlar böyle..ama bir yandan da aklıma sen geldikçe vicdan azabı duymuyor değilim yes man *
gayet eğlenceli bir jim carrey filmidir. önceki filmlerinden aşina olduğumuz üzere jim carreye özgü hareketler tabiki eksik kalmamış. takıldığım bir nokta ise aşırı kötü dublajı. yekta kopan tabiki yardırmış ancak diğer karakterlerin dublajı bir felaket.
--spoiler--
bana kalırsa bu film kült filmlerden biri. 1990'lı yıllarda okuduğum tüm kitaplar bana hayır demeyi becerebilmeyi öğütlemişti. motto şuydu "koyun olma, hayır de". 1990'lı yıllarda hayır demeye o kadar şartlanmışım ki bu filmi seyrettikten sonra geçmişte eğer "evet" desem bana faydası dokunacak şeylere bile "hayır" demiş olduğumu fark ettim. ayrıca, bu filmi izlemeden önce daha dik kafalıydım ve asiydim. insanların tavsiyelerini daha az dikkate alırdım. düpe düz çok bilmiştim. örneğin, diyelim ki bir indirim zamanı bir dükkana girdim ve oradaki görevli bana "sevgili virginia şu anda şu ürünümüz indirimde. almayı düşünmez misiniz?" dese, dükkana o ürünü değilde başka bir ürünü alma niyetiyle girdiğim için üzerinde düşünmeye gerek bile duymadan "hayır" cevabını yapıştırırdım. hatta görevli bana zorla mal satmaya çalışıyor diye ona ters ters bakardım büyük ihtimalle. uyuzun tekiydim. artık, daha çok evet diyorum. en azından yapılan teklifleri önce bir düşünüp işime gelmezse hayır diyorum. bu filmi izlemeden önce "evet" kelimesini daha çok eziklik, boyun eğme gibi kavramlarla özdeşleştiriyordum. ama izledikten sonra "evet" kelimesini daha pozitif, özgür ve çılgınca kavramlarla özdeşleştirmeye başladım. oysa eskiden hayır dediğimde daha özgürdüm. çünkü, beni yönlendirmeye çalışan insanlara isyankar bir tutum sergilemiş oluyordum hayır diyerek. çok yanılmışım..
kısacası, bu filmi izledikten sonra bana yapılan teklif ve önerileri daha olumlu görmeye başladım. insanların beni mantık çerçevesinde manipule etmesine artık çok daha fazla izin veriyorum. örneğin, geçenlerde bir dükkandan bir şemsiye almaya karar verdim. iki şemsiye var. biri mor, biri lacivert. ben tabi hemen mor olana atladım. fakat tezgahtar hanım bence laciverti alın dedi. eski virginia olsa içimden "sanane be, ben mor renk istiyorum" der ve umursamazdım. yani onun teklifine "hayır" derdim. ama bunun yerine neden böyle diyorsunuz diye sordum. o da bana "mor olanın sapı çok uyduruk, öteki daha sağlam dedi." gerçekten de haklıydı. ben de mor şemsiyeyi bırakıp lacivert olanını satın aldım.
artık indirimdeki ürünler konusunda bana satıcılar bir teklifte bulunduğunda da hemen reddetmiyorum. acaba bu ürün gelecek yaz ya da kış işime yarar mı diye kendime sorup ona göre davranıyorum. hatta, artık eskisinden çok daha fazla indirimli dönemlerde alışveriş yapıyorum. çünkü, hayır demem sezon döneminde bir kaç kez pişmanlık yaşamama sebep oldu.
bana kalırsa kadın-erkek ilişkilerinde de aynı prensibi benimsemeliyiz. hemen kestirip atmamalıyız. aksi takdirde gelecekte ciddi pişmanlıklar yaşayabiliriz. nasıl yazın gelecek kış için çizme alıyorsak ilişkilerde de geleceği düşünerek hareket etmeliyiz. hatta ilişkilerde daha çok geleceği düşünmeliyiz. çünkü, ilişkilerin sebep olduğu pişmanlıklar daha ağır oluyor. bazen bir hanım ya da bir adam bize ilgi gösterince bizi manipule ediyor bizi ilişkiye zorluyor, ya da bu hanım ya da adam çok ciddi düşünüyor diye tırsabiliyoruz. ama bence sakin olmalıyız ve tıpkı indirimdeki ürünleri alırken nasıl geleceği düşünüyorsak bu konuda da geleceği düşünmeliyiz. oturup ciddi ciddi geleceği gözümüzde canlandırmalıyız. ancak ve ancak karşımızdakiyle iyi bir gelecek kuramayacağımıza karar verirsek hayır demeliyiz. çünkü eğer bugün bir teklifi kabul etmezsek, gelecekte seçim özgürlüğümüzü kaybedebiliriz. yani bugün faydalandığımız hayır deme özgürlüğü, bizi çok mutsuz ve pişman birine dönüştürebilir (true story). evet deseydim, çok mutlu olabilirdim dememek için bence mutlaka bu filmi izleyin, izlettirin .
--spoiler--
jim carrey'nin suratına bant dolayıp mesai arkadaşına selam çaktığı sahne şahsımca olayı bitirmiştir. Ayrıca izleyeli uzun zaman olduğu için ismini hatırlayamadığım fakat filmin esas kızının söylediği şarkılar da ayrı güzeldi. Enerji içeceği olayına hiç girmiyorum bile. Biri şu gece parlayan kolyeden bulsun bana.
bu filmde çok güldüğümü hatırlamıyorum ama hayattın bıkmış, sıkılmış insanlara hayatı sevdirmek için güzel bir yöntem sunuyor izleyiciye. sanırım en çok bu yönünü sevdim.
komedi filmi olmasının yanı sıra hayata dair fikirler veren bir filmdir.
--spoiler-- jim carreynin canlandırdığı carl karakteri bir no mandir. yani her teklifi geri çevirir çünkü rahatını bozmak istemez. ama bu tutumun zamanla kendini yalnızlaştırdığını görür ve bir arkadaşının tavsiyesiyle her şeye evet demeyi kısaca yes man olmayı öğreten bir seminere katılır. burdan çıktıktan sonra hayatında evet dediği tüm tekliflerden olumlu sonuçlar alırken reddettiği tekliflerden sonra hayatı kabusa dönüşür. ama bir süre sonra fazla evetin samimiyetini kaybettirdiğini görür. en sonunda gerçekten istemedikçe evet dememesi gerektiğini de öğrenir.
--spoiler--
her teklife evet demek mümkün ve mantıklı değildir tabi ama belki de bir çok fırsatı işin sonunu göremeyip denemeden başarısız olacağımızı sanıp evet demeye cesaret edemediğimiz teklifler yüzünden kaçırıyoruz. film bunu irdeliyor aslında.
