beni benden alan edip cansever şiiri.
biliyor musun az az yaşıyorsun içimde
oysaki seninle güzel olmak var
örneğin rakı içiyoruz, içimize bir karanfil düşüyor gibi
bir ağaç işliyor tıkır tıkır yanımızda
midemdi, aklımdı şu kadarcık kalıyor.
sen karanfile eğilimlisin, alıp sana veriyorum işte
sen de bir başkasına veriyorsun daha güzel
o başkası yok mu bir yanındakine veriyor
derken karanfil elden ele.
görüyorsun ya bir sevdayı büyütüyoruz seninle
sana değiniyorum, sana ısınıyorum, bu o değil
bak nasıl, beyaza keser gibisine yedi renk
birleşiyoruz sessizce.
sabahın şu saatinde birden aklıma düşüveren Edip Cansever şiiri.
"Biliyor musun az az yaşıyorsun içimde
Oysaki seninle güzel olmak var
Örneğin rakı içiyoruz, içimize bir karanfil düşüyor gibi
Bir ağaç işliyor tıkır tıkır yanımızda
Midemdi aklımdı şu kadarcık kalıyor."
şimdi kimse şiir konuşmuyor üstadım, adına yazar denen net avcıları karı kız muhabbeti yapıyor sevgililer mevgililer günü mazaretiyle. sevginin de sevgilinin de günü olmaz, çünkü dünü olmaz. dünü olmayanın günü mü olurmuş, diyelim mi, beraber. çünkü eşim, bu gün bana senin yerçekimli karanfil kitabını aldı. sen sevmezsin böyle sevgililer günü mevgililer günü teranelerini ama olsun diyerek.
yine sesini sevdiğim bir şiir. yok yere aklımın içinde çalıyor. hayır çalsın bir şey demiyorum da "midemdi aklımdı şu kadarcık kalıyor." ne gerek var ? ne anlamı var ?
