küçükken sınıfa kola, gibi nerede yerli malı olmayan şey var alıp getirirdim. Bunu bilerek mi yapardım tabiki de hayır. Ama sınıf öğretmeninin sinirini bozar kötü örnek olurdum orası ayrı konu.
ilk okuldayken sınıfça annelerimizin yaptığı börekleri, poğaçaları, kurabiyeleri; babalarımızın aldığı elmaları, portakalları, muzları yediğimiz, anılarda kalan güzel hafta. gerçi ne o zamanlarda yerli malı diye bir şey vardı ne de şimdilerde. işte bizim de yerli malı diye yediklerimiz ev yapımı poğaçalar vesaireydi. gerçi o poğaçanın hammaddesi olan un, un olmasa bile unun hammadesi olan buğday bile amerikan malı ya, neyse.
öğretmenlerin en çok sevdiği önemli gün ve haftaların başında gelen haftadır. bizim sınıf öğretmeni bir hafta önceden haber verirdi "haftaya şu gün yerli malı yapılacak." diye. sonra sonra anladım tabi ben bu götün amacını.
twitter ve facebook kullanan herkesin; instela, uludağ, ekşi sözlük gibi platformları kullanarak kutlaması gereken hafta.
ilk sözlük hesabımı uludağ'da açmış olan ben, instela (eski adıyla itü sözlük) ile tanışınca unuttum uludağ şifremi.
gittim instela'da stajımı yaptım (ben staj olarak değerlendiriyorum instela'da yazma sürecimi).
ve yerli malı haftası sebebi ile yerli üreticilerimize destek olmak için uludağ'a geri geldim.
günün anlam ve önemine binaen buradayım bugün. muhteşem bir dönüş yaptım.
uludağ ahalisine yeniden merhabalar!
