artık hayatımızın olmazsa olmazlarından biri haline gelmiş, klasikleşmiş eylemdir efenim. eğer ayakkabılarınızı ayakkabı boyacısına boyatmıyorsanız geçerli bir iddia tabii bu. "yok ben kendim boyarım hacı" diyorsanız ne demek istediğimi anlamışssınızdır zaten, uzatmadan konuya geçelim biz.
ayakkabı boyasının çok zor çıkan ve hatta çıkmayan bir leke bırakması hasebiyle, onu halı, parke, kilimvs. yüzeyine dökmeme çabasının bir ürünüdür bu eylem. kimi zaman gzete serilir, kimi zaman artık işe yaramayan bir kumaş parçası ama mutlaka bir şey serilmelidir. aşırı kendini güven ile birlikte "ben bir şey sermeden de boyarım olm" diyerek o şekilde ayakkabıyı booyamaya başlayıp, üstüne bir de yere damlatırsanız, anam anam diyim ben size! yandığınızın resmidir bu. hele birde ayakkabı boyamaya başlamadan önce anne yere bir şey serme konusunda uyarmışsa ve siz sermemişseniz, bittiğiniz an o dur işte. bırakın ayakkabıyı filan oracıkta, kaçın anasını satiyim! görmesin anneniz sizi olay mahalinde. akşam eve dönmeden önce bir arayın evi, nabız yoklayın. duruma göre gelirsiniz. hala sinirliyse (ki muhtemelen öyle olurlar) tatlı filan alın. yoksa affedilmeniz imkansız bir ihtimaldir nerdeyse. benden demesi valla..
küçükken pazar akşamları sen yap, banane sen yap, şeklinde kardeşten kardeşe yıkılmaya çalışılan işlemdir. yarın okula gidilecektir ve ayakkabıların boyanması gerekir.buda en iyi yere gazete serilip yapılır.
