kavgada dayak yiyen çocuğun eve gelip "dayak mı yedin lan sen, öküz" bağırışlarından sonra bir de evde dayak yemesinden iyi bir durumdur.
(bkz: bir arkadaş)
rakibini tam olarak ekarte edemeyen boksor psikolojisindendir. zira hakem 10' a kadar sayamadan kalkmistir cocuk. yerden kalkar kalkmaz kombine yumruklarla tekrar indirmeye oynar rakibini. ivan drago uslubuyla if he dies he dies diyen agir siklet annelere de rastlanmistir. aman diyim.
kaderin çocuğa vurduğu ikinci silledir. yere düştüğü yetmezmiş gibi annesinin dayağıyla karşılaşan çocuk acınılasıdır. madem kader vurmuş bari başlaık açıp siz yüzüne vurmayındır. yazıktır , gariptir, o da insandır.
'yaptığın hatalarda tek büyük suçlunun kendin olduğunun gerçeği' ni öğretmek isteyen annenin davranışıdır. sevdiğin kişi aldatır suçlusu sensindir. dost kazığı yersin suçlusu sensindir. üniversiteyi kazanamassın yine sensindir. karşında memnun olmayanları gördüğün hangi durumda suçlusu bir başkasıdır ki? doğru veya yanlış hayatın bir kuralı gibidir. çoğu zaman suçu başkasında ararız, hayatın acımasızlığına kızarız, durumlara olaylara isyanımızı dillendiririz ama hayat suçlu konumunda daima bizi görür. misal münevver karabulut cinayetinde birçok insanın suçu münevverde de aramasında tesadüfi bir durum yoktur. ''ailesi sahip çıksaymış'' demelerinin de. veya köylerde tecavüze uğrayan kadınların ya kendini asmasını istemeleri ya da tecavüz eden adamla evlendirilmesi de tesadüf değildir. her zaman iyiliği isteyen anne de belki bu kadar teferruatlı düşünmese de o an ''bir daha düşmemen için yaptım diyebilir. çünkü diyordur ki ''her düştüğünde yerden kaldıran ben olamamam, hayatın boyunca düştüğünde itip kakıcaklar. düşmemeyi öğren.''
nerelere bağladın be kardeşim diyebilirsiniz ama bir nevi de doğrudur. çünkü düştüğümüz zaman bizi şımartarak yaramızı saran, gözyaşlarımızı silen, nazımızı çeken kimse olmayacaktır. küçükken öğrenmemiz de bizim dayanıklılığımız olacaktır.
annenin karizmasını yerle bir eden çocuktur. hadi düştün tamam ne diye zırlarsın peşine? herkes başına üşüşür, ya da gelen geçen bakar, sırtından ter boşalır. "tamam geçti sus" dersin o daha çok bağırır. "ya allah" deyip iki tane çakarsın işte bu durumda.
düşmüş canı yanmış çocuk ağlayacaktır. kaçınılmaz bir durum. tokatı yiyince daha çok canı yanacak daha çok ağlayacaktır. gelde sustur bakalım şimdi. aslında düşen çocuğu kaldırıp neren acıdı yavrum gel öpüm de geçsin denilir. üff üff yapılır ve yavru çocuk susturulur.
düşenin dostu olmadığının göstergesidir. nasıl annedir o ki yavrusunun canı acıdığında kendinin canın yanması sonucu onu bağrına basması gerekirken dayak atar, ha belkide canı acıdıya kendisininde ondan dayak atmıştır!
'dikkat etsene çocuk ya sana bişey olsaydı ya ağzın gözün kanasaydı' diyerek; çocuğu, ağzını gözünü kanatana kadar dövülüyorsa, bu anne derhal toplumca dışlanmalıdır.
düşülen yerin kıyafette ve bünyede bıraktığı izlerle doğru orantılı bir eylemdir. aldatmaya dönük hareket olarak algılanıp uyarı mahiyetinde mini darbelerdir.
ne zaman görsem böyle bir olay maydonoz olmadan duramam,baslarim ögüt vermeye,psikolojiden konusmaya (tabi anne insani anliyorsa).ama efenim söyle düsündük mü;annenin yaptigi asiri panik sonucu adrenalini bol alan bünye ellerine kadar uzanan siddeti zavalli subyana uygulayabilir.çocugun fiziken ve psikolojikman gelisimini kötü yönde etkilemektedir.
