"yere dusen cocugu teskin etmek icin dusme aninda aciya neden olan yere kizmak"
tıpkı bizim hanım, aynı aynı.
efendim malumunzudur bebeklikten çocukluğa geçiş evresinde olan insan yavruları, çok deli dembesek hareketlerde bulunurlar, dengelerini tam sağlayamaz, sakarlıkları ile her şeye çarpar, yere düşer sürekli evdeki eşyaları ve kafalarını kırarlar. bu veletlerin ellerinde yüzlerinde yaraları vucutlarında bereleri hiç eksik olmaz.
işte bu evrede ebeveynler yere çarpan yahut yere düşen çocuğun zırlamalarından kurtulmak için bir teskin etme yöntemi olarak düştüğü yeri kötüleme gayretine girişirler.
"vay kaka yer vay, sen benim oğlumu nasıl üzersin al sana, kötü yer ben de sana vuruyum da gör" gibi meczupça tavırlarla o düşülen yahut çarpılan yer yahut nesneye elleriyle ayaklarıyla terlikleriyle girişirler.
bu sayede düşen velet te kısasa kısas mantığı geliştiği için, cezasını çektiği, hak ettiğini bulduğu mantığı gelişir.
ilerleyen yaşlarda bu çocuklarda böylesine bir çocukluk yaşadıkları için, suçlarını kabul etmeme, kendi şahsi hatalarını görmezden gelme, kendilerince hatalı bir dış etken bulma, kendi eyleminin sorumlusunu dışarda arama, suçu başkasında görme, öz eleştriden uzak, kaderci, yaptığı hatalardan ders çıkarmak yerine sanki olağanmış ve kendisinin hiç hatası yokmuş gibi davranan sağlıksız bireyler olarak toplumdaki yerlerini alırlar.
