O an Gülünmese iyi olur.
O an, rahibe teresa misali düşenin yanına uçuyorum, kalkmasına yardım ediyorum, iyi misin diye 947464647 defa sorup papağana bağlıyorum, hay allahlar, geçmiş olsunlar falan fıstık...
Sonrasında efenim...
düşme anına tanık olduysam, saçma sapan bir sakarlıkla düştüyse, suratının aldığı şekil, o hani "noluyooo yaaa" şapşikliği, ebleh ebleh etrafını izleme sahnelerini slow motion tadında hatırlayıp gülüyorum vallahi, allah affetsin...
benim sürekli yaptığım şeydir. engel olamıyorum kendime. birinin düştüğünü düşününce bile gülüyorum, çok hastalıklı bi durum. şuan ciddi sesli gülüyorum hani. neyse. işin kötüsü düşen kişiyi yerden kaldırmaya da çalışırım ama gülmekten ben de yere düşerim. yerde yuvarlanırım falan. baya rezil oluyorum yani. bi gün bi yerde feci pataklanıcam ama hadi hayırlısı.
genelde küçükken mahallede oyun oynarken düşüldüğünde etraftakilerin alakasız bir şekilde yarılmaları hadisesidir.bir türlü anlam veremediğim olaylardan biri olmuştur hep.ulan biri osurmuyor, donuna sıçmıyor,cem yılmaz espri yapmıyor! dramatik bir şekilde yere düşülüyor tabiri caizse bunun neresi komik?
aslında normal bir durumdur neredeyse tüm insanlarda vardır bu huy...hatta yerdekide kendı halıne gulerse böyle karşılıklı baya eğlenir her iki tarafta.
aklıma geldiğinde bile gülerim. dayanamam birinin düşmesine. orada oluk oluk kolundan bacağından kan aksın ben şahsı hala katıla katıla gülme potansiyeline sahibim. kendim düşerim ona da gülerim. ama ben düştüm diye gülen birine dayanamam söverim.
hiç acımadığım konudur. çünkü kendim düştüğümde de kendime gülerim ki gayet normal bir durumdur. gülünecek şeylerin zaten azaldığı bir yerde daha da sınırlamaya gerek yok kendimizi. gülelim, hem düşmek o kadar da ciddi bir olay değildir ki popo üstüne falan düşüldüğünde gülünür yani.
