"öyle ya, belki yalnızca mutluluğu sevmiyordur insan. belki aynı ölçüde acıyı da seviyordur? belki acı da mutluluk kadar çıkarınadır? ayrıca insan kimi zaman acıyı tutkuya varan bir sevgiyle arzular."
En büyük savaşı kendisiyle olan fyodor mihailoviç dostoyevski kitabıdır. Kutsal savaşı. 3 kez okudum her kitap arasında bir kez daha okunarak 10 a 20 ye tamamlanması gereken kitap. Girizgahta kendimi bulduğum eser.
--spoiler--
Ben hasta bir adamım üstelik karaciğerimde hasta.
--spoiler--
Kendisiyle hesaplaşmasında her daim cesur olmuş dostoyevski bu kitabında hem kumarbaz hem korkak hem silik bir karakterdir. Zaten böyle böyle doluyor patlayınca da ya dostoyevski oluyorsun ya da bukowski. Yeraltı edebiyatının kapılarının bu kitapla açılıp kapandığı eser. Kolay iş değil kendini böyle eğip bükmeden ego yapmadan yazmak.
"Ben, sizlerin yarım yamalak bıraktığı şeyleri sonuna kadar götürdüm. Sizler, korkaklığınıza "ölçülü davranış" kılıfını geçirip, onunla teselli buluyorsunuz. Şu halde, sizlerden daha gerçek bir hayat sürüyorum ben."
dostoyevski'nin 3 5 kere fırlatmak suretiyle yarım bıraktığım, devam etmekte zorlandığım, insanüstü eseri...
üstteki alıntı ise... biraz biraz kendimi bulduğum bulmak istediğim bir bölümüdür kitabın.
Üstat Dosdoyevski'nin Psikolojik Şaheseri.Ana karakterle Benim sosyal hayattaki Davranışlarım Aşırı uyumlu.Üstat dosdoyevski Her romanın da Adeta Beni ve fikirlerimi yazmaktadır.
Yine de size şunu söyleyeyim ki; benim gibi yeraltı adamlarının dizginlerini sıkı tutmak gerekir.
Çünkü kırk yıl yeraltında hiç sesimizi çıkarmadan otururuz da bir fırsatını bulup yeryüzüne çıkarsak bizim dırdırımızdan kimse kurtulamaz.
"Ben yalnızca huysuz olmayı değil, hiçbir şey olmayı da beceremedim. ne huysuz, ters biri olabildim, ne iyi, ne aşağılık ne dürüst, ne kahraman, ne de bir böcek". kafka was -born- here so was sartre, nietzsche...
Bir zamanlar rakı sofrasında konuştuğum bir arkadaşımın alkollüyken de okumamı önerdiği kitaptır. Henüz denemesem de tavsiyesi aklımın bir köşesinde durmakta, deneyeceğim bir gün.
"Sizin ancak yarıya kadar getirmek yürekliliğini gösterdiğiniz şeyleri ben sonuna dek götürmekten başka bir şey yapmadım yaşamımda."
kitapdan bir alıntı.
insanları anarşistliğe özendiren eser. genç beyinler bu tür kitapları okuyup ondan sonra sokağa çıkıyorlar. kızlı, erkekli çadırlarda yaşıyorlar. yazık.
çocuk yaşlarımda annemin götürdüğü, payidar tüfekçioğlu'nun sıkıcı bir performans sergilediği tiyatro oyunu. bilemiyorum, belki de güzeldi ama beni sarmadı. ondan sonra da tiyatroya gitmedim zaten.
bu kitabi okuyunca anladim ki neden dostoyevski sorunlu hayatinda cok basarili olmamis rahat yasamamis yasamak istememis bir adam.
cunku arayisi biterdi. o rahatta pesine dusecegi bir sey kalmazdi.
tespitlerle ilerliyor kitap. bu medeni dediginiz devrin insanlari daha cok kan dokuyor ve bundan zevk aliyor.
insan nabkordur. erdemsiz.
insana ne verirsen ver. istedigini yapmak ister.
ne kadar dogru. bilgiliyiz kulturluyuz diye bile insanlar bizi guzel gorsun istiyoruz. oysa gormuyorlar. biz kendimizi cok sey biliyoruz diye onlardan degerli goruyoruz. sonra ise onlar gibi umarsiz bos yasayan olmak istiyoruz.
hayaller kuruyor. hatta ask hayalleri ve onla tatmin oluyor.
kendinden guclu kaba saba bir subayla kavga istiyor. ne guzel anlatmis yav.
aslinda dostoyevski bu kitapta kendini anlatmis gibi dursada.
ulan cogumuz boyleyiz boylesiniz diyor.
evlilik hakkindaki fikirleride cok iyi dogru.
uzun uzun yazilirda okumayanlar icin yazmayalim simdi okusunlar icinde ne var merak edip.
